Joris van Casteren
Het begint met een rapper die mag vertellen hoe zijn leven eruit ziet: naar de sportschool gaan, liedjes opnemen, optreden, actiefilms kijken. Heel soms leest hij een boek, over leidinggeven. Wat is zijn favoriete luchtje? ‘Chic van Carolina Herrera.’
Op de volgende pagina’s het ‘verhaal van de week’. Deze week over ‘generatie waxjas’, een nieuwe stroming die onder twintigers is ‘te ontwaren’. Auteur van het stuk is ook twintiger en draagt ook een waxjas.
Wat doen de waxjassers? Ze gaan naar café’s ‘waar gezelschapsspelletjes op tafel staan en laptops worden geweigerd’ en zetten daar in vage termen hun levensvisie uiteen: dat wereld om hun heen niet zo onnozel is als zijzelf tot voor kort nog waren. Continue reading
Drie weken geleden verscheen mijn boek Het zusje van de bruid, een literair-journalistiek verslag van mijn relatie met een steenrijke Shell-dochter uit Wassenaar die leed aan het borderline-syndroom. Deze Shell-dochter had een oudere zus die trouwde met iemand die net als ik bij een in Amsterdam gevestigd weekblad werkte.
Terwijl de Shell-dochter en ik samenwoonden in een kapitaal pand aan een Amsterdamse gracht richtte zij zich snuivend, zuipend, snijdend en spuitend te gronde. Van haar geliefde veranderde ik in een mantelzorger die tegen beter weten in hoopte dat alles nog goed zou komen. De rest van het verhaal lees je maar in het boek.
Naast verschillende gunstige besprekingen in Nederlandse en Vlaamse tijdschriften en kranten, lokte mijn boek twee opmerkelijke recensies uit: één van Elsbeth Etty in NRC/Handelsblad en één van zekere Natasha Gerson in De Groene Amsterdammer.