Ik ben dol op Elsbeth Etty en op Bert Wagendorp, gek met Frits Abraham en Aaf Brandt Corstius en ook Henk Hofland en Jan Blokker lees ik met plezier, maar van al mijn favoriete columnisten is Kader Abdolah mij toch het liefst. Iedere maandagmorgen weet de Perzische Prins mij weer te verbazen en op het verkeerde been te zetten. Zo ging hij onlangs op audiëntie bij de Paus. Meteen maakte hij oogcontact met Gods Plaatsvervanger op Aarde. En wat beloofde de Paus hem vervolgens? De sandalen waarmee Jezus Christus over het water had gelopen! ‘Hi ho hi ho/je krijgt het niet cadeau’ zingen de zeven dwergen in de nasynchronisatie van Sneeuwwitje, maar Kader Abdolah wel dus. Van de Paus en via hem van Jezus Christus zelve. Geweldig! Wat hij met de sandalen gaat doen, heeft hij nog niet verteld, maar het zou me niks verbazen als we hem binnenkort in het schemeruur over de Westeinder zien schuiven.
Het Pausbezoek heeft Abdolah stevig bij de strot gegrepen. Hij heeft inmiddels de Geheime Geschriften van de Paus ontdekt en die is hij nu, in het diepste geheim uiteraard, aan het bestuderen. Een Openbaring! Want die geheime Geschriften blijken in het diepste geheim speciaal voor hem, Kader Abdolah, geschreven te zijn. Door de Paus! Dat kan geen toeval zijn en vandaar dat de Perzische Verzetsheld zich nu op de Bijbel heeft gestort. Een Openbaring dat boek! In het diepste geheim kan ik U verklappen dat hij, Kader Abdolah, een nieuwe vertaling van de Bijbel voorbereid. En als die verschijnt, zal blijken dat Bijbel en Koran eigenlijk één zijn. Twee zijden van dezelfde God, die één profeet heeft. Wie die profeet is, mag ik nog niet verklappen, maar wat ik wel mag zeggen, is dat het om een bijzonder knappe man gaat, met een houten snor, die ieder jaar de Kerstboodschap van de Koningin mag schrijven (Hij dus, niet die snor), niet alleen omdat Hij nu eenmaal de beste schrijver van de wereld is, beter nog dan Arthur Japin, maar ook omdat de Koningin diep in haar hart hoopt, dat hij nog eens haar Koning zal worden, waarna ze samen streng maar rechtvaardig aan het regeren zullen slaan. De toespraken van Obama worden ook door Hem geschreven, maar dit terzijde.
Wist u trouwens dat Obama ‘machtige tegenstanders’ heeft, die hem wel eens ’twee kopjes kleiner’ zouden kunnen maken? Dat heb ik uiteraard niet van mezelf maar van Kader Abdolah. Wie die ‘machtige tegenstanders’ zijn, zei hij er niet bij, maar ik heb een vermoeden dat het wel eens dezelfde ‘machtige tegenstanders’ kunnen zijn waarmee Dries van Agt, de onverschrokken schrijver van Een schreeuw om recht, een boek over de tragedie van het Palestijnse volk, te maken heeft. Zijn boek was nog niet verschenen, schrijft Kader Abdolah, ‘of gezworen opponenten sleepten deze oud minister-president naar de kerk om hem te dwingen net als Gallieo zijn beweringen af te zweren.’ Dat verdomde Dappere Dries uiteraard en nadat de gezworen opponenten hem hadden laten gaan, spoedde hij zich naar de ‘historische bijeenkomst’ ten huize van de Bezige Bij waar zijn boek werd gepresenteerd. ‘Dapper,’ schrijft Kader Abdolah, ‘van de uitgeverij De Bezige Bij om met dit boek op de markt te komen in een tijd waarin vele journalisten zwijgen, bang om een blauwe anti-zionistische stempel op de rug van hun handen te krijgen.’
Wie zijn het toch de ‘machtige tegenstanders’ die niet alleen Obama twee kopjes kleiner willen maken, maar die ook onze Dries naar de kerk willen slepen en journalisten met blauwe stempels willen stigmatiseren? In de voorlaatste alinea van Kader Abdolah’s column komt de Oude Aap definitief uit de mouw. ‘Dit werk,’ schrijft hij, ‘zou de discussie over Israël in het land moeten doen opwaaien. Maar ik vrees dat dat niet gaat gebeuren, de tegenstanders zijn te machtig (…).’
De Joden, inderdaad, het zijn de Joden die erachter zitten. De Messias en de Joden, het wil nog maar niet boteren tussen die twee. Nu we het toch over de Islam hebben, is het U opgevallen, dat de bevolking van ons Vaderland tegenwoordig vaak wordt verdeeld in moslims en niet-moslims? De moslims zijn dan de moslims en die niet-moslims, dat zijn wij. Tenminste dat heb ik een tijd gedacht. Maar inmiddels ben ik erachter, dat de niet-moslims de christenen zijn en zo hier en daar een Jood. Vooral in de Volkskrant zijn ze sterk in deze tweedeling. Dat er ook mensen bestaan die van geen enkel houtje zijn, wil er bij de papen nog steeds niet in. Ongelovigen bestaan niet en al ze al bestaan tellen ze niet mee. Een en ander wordt aardig geïllustreerd door de situatie in ons Militaire Leger. Daar waren types rond die zich Geestelijk Verzorger noemen. Aalmoezeniers voor de papen, dominees voor de protest-papen, imams voor de moslims, een ik-weet-niet-hoe-het-heet voor de humanisten, als die verderfelijke sekte tenminste nog bestaat en een rabbijn voor hier en daar een Jood. Is er ook iemand die over het zielenheil van de ongelovigen waakt. Toen ik onder de wapenen was geroepen, zei de sergeant op een mooie morgen: ‘Alle katholieken rechts, alle protestanten links.’ Na de scheiding bleef een grote groep in het midden staan. ‘Zijn jullie katholiek,’ zei de sergeant. ‘Nee,’ klonk het uit alle kelen. ‘Dan zijn jullie dus protestant,’ besliste hij. Dat is inmiddels een kleine vijftig jaar geleden, maar ik vrees dat er nog niets is veranderd.
En Max Pam, zult u vragen. De schrijver, schaker, denker Max Pam? Je weet wel, de vriend van Renate én Weinreb, secondant van Hein Donner, klankbord van Theo van Gogh en Martin Bril, de man op wie Hans Teeuwen al zijn Sinatra-liedjes uitprobeert voordat hij ze op TV vermoordt, Max Pam, de Honoloeloe-ganger, die zo verbazingwekkend mooi kan schrijven over de boeken die hij aan het schrijven is, Max Pam, kom, je weet wel. Jazeker! En geen zorgen, met Max Pam gaat het prima. Hij is in navolging van Harry Mulisch en Hanna Ahrendt een groot naziproces aan het coveren, het proces tegen Ivan Demjanjuk, kampbeul van Sobibor, die tot voor kort nog bekend als Ivan de Verschrikkelijke, kampbeul van Treblinka. In het kader van dit proces rijdt Max Pam regelmatig door de bossen bij Sobibor en daar doet hij de ene belangrijke ontdekking na de andere. Zo blijkt dat er in kamp Sobibor een casino was! Wie had dat gedacht! Volgens een Israëlische pornoromancier was er in Auschwitz een bordeel, wat al heel onwaarschijnlijk is, want die Duitsers maakten wel iedereen dood in de kampen, maar daar hadden ze het zo druk mee, dat ze voor seks echt geen tijd hebben gehad. Zou je denken. En nu weer een casino! Wat zullen ze er gespeeld hebben? Roulette? Blackjack? Of dat spel uit James Bond, chemin-de-fer? En hoe zat het met de inzetten? Hingen die af van de vangst van de dag? Helaas geeft Pam hierover geen uitsluitsel. Wel heeft hij ontdekt wat er op de koppelriemen van de SS stond. ‘Gott mit uns’. Ja, daar kijkt U van op, maar Max Pam zegt het zelf en het stond in de krant, dus het moet wel waar zijn. Ja, ja en boven de toegangspoort van Auschwitz stond zeker “Max Pam was here”’ hoor ik U zeggen? Zou kunnen, maar het opschrift is gestolen en nog niet teruggebracht. We kunnen dat dus wel beweren, maar nog niet bewijzen.
Guus Luijters