Mijn huis biedt uitzicht op het epicentrum van Oud-Zuid: het terras van café Wildschut. Als het terrasweer is kan ik vanuit het keukenraam zien hoe de goedgeklede cliëntèle zich daar komt bezatten Het leukst zijn de zonnige vrijdagavonden. Als ik tijd heb neem ik er zelf dan ook een biertje bij en nestel me in de vensterbank om te zien hoe zich voor de deur van de kroeg langzaam een menigte van rijkaards verzamelt. Tussen de pastelkleurige overhemden zie je zo nu een dan een vrouw, maar het merendeel is man. Een beroepsgroep is overduidelijk dominant vertegenwoordigd: de makelaar. Je herkent hem meteen. De makelaar heeft, naast de Vespa en de onafscheidelijke map onder zijn arm, ook een parelwitte glimlach en een wat glanzend gezicht. Je zou hem bijna vertrouwen. Een overweldigend deel van het karige aantal Nederlanders dat onlangs naar de stembus ging vond dat ook. Ze kruisten vastberaden het hokje voor Barry Madlener aan. Samen met vier PVV vriendjes gaat makelaar Madlener nu dus naar Brussel om in het Europees parlement te pleiten voor afschaffing van het Europees parlement.
Barry is natuurlijk niet helemaal een normale makelaar. Want hoewel zijn roze gezicht net zo glanst als zijn roze das kunnen we op zijn site lezen dat hij in zijn vastgoedtijd liever met cliënten over politiek sprak dan over de kosten koper. Wanneer hij bij hardwerkende mensen thuis kwam zag hij onrecht. Hij zag bijvoorbeeld hoe gezinshoofden geregeld wakker lagen van het restrictieve grondbeleid waardoor tweede huizen bouwen praktisch onmogelijk was. Hij zag ook hoe het van de politiek vervreemde volk de boerderettes die hij ze verkocht nog maar amper kon betalen. Een ding sprong volgens hem echter altijd direct in het oog: Het kwartje van Kok is nog steeds niet terugbetaald! Dat is dan ook meteen het belangrijkste agendapunt van Barry: ‘Wij willen ons geld terug!’. Zodat we weer kunnen bouwen en slapen en bovenal: rijden. Zowel papa als mama. Hoe gaan we dat doen? Simpel. Europa moet afgeschaft. Met de miljoenen die we overhouden kunnen we extra snelwegen bouwen, (daarvoor komt ruimte als alle moslims terug naar huis zijn) en op die snelwegen kunnen we eindelijk weer extra veel rijden want het kwartje van Kok is immers teruggegeven. Moeten we door al die nieuwe wegen het grondbeleid dan niet nog restrictiever maken? Nee hoor. Tegen die tijd sturen we de andere semieten ook gewoon terug.
Voordat Europa echter definitief afgeschaft wordt moet Barry wel eerst nog zorgen dat hij zijn tweede belangrijkste agendapunt kan verwezenlijken: Turkije mag NOOIT toetreden tot de Europese Unie. Als we dat namelijk laten gebeuren komen die Turken dat lullige beetje geld dat we nog over hebben ongetwijfeld opeten. Bovendien, sprak ook een verheugde, Rotterdamse PVV kiezer tegen jakhals Erik; ‘Ze fokken als konijnen. En wij krijgen er netjes twee. Dus reken maar uit…’ Dat de man het eigenlijk over hangmarokkanen in de koopgoot had maakt niet uit. Het is namelijk een islamitische pot nat. En, zo luidt ook Barry’s pakkende slogan; ‘De islam staat haaks op onze cultuur’
Over De makelaar vergat ik trouwens nog te zeggen dat hij zich gewoonlijk verre houdt van politiek. Wanneer hij stemt is het netjes VVD. Van zijn medemakelaarders moest Madlener het dan ook niet hebben. Wie hielpen hem dan wel om deze mokerslag uit te delen? Het waren doodgewone mensen. Mensen die willen autorijden. En tanken. Mensen die zo graag willen tanken met dat kwartje van Kok dat ze vinden dat alle moslims terug moeten naar Saudi Arabie waar ze er voor kunnen zorgen dat wij hier kunnen tanken. Best logisch. Als je namelijk al zo lang niet echt lekker getankt hebt dan vergeet je al snel dat het doorgaans niet Turken zijn die je geld opeten maar makelaars.
Hoe dan ook. Het volk heeft gekozen. En wie de twee glimgezichten Barry en Geert zij aan zij hun overwinning heeft zien vieren is het misschien ook opgevallen dat de situatie een mooie, batmanachtige tragiek heeft. Barry als een glunderende Robin naast zijn geliefde held. Beiden strak in het pak, het plakkerige handje van Barry stevig in Geerts nek, de kontjes tegen elkaar. Helden van de burger maar enfants terribles van de gevestigde orde. Femke Halsema diende deze analogie door, als een dappere agente, te zeggen: U kunt geen kant op meneer Wilders, ‘U bent geïsoleerd!’ De makelaar trekt zich daar net als zijn partner de verzekeringsagent niks van aan. Samen blijven zij strijden tegen de islamisering van ons prachtige lapje bouwgrond.
Raimon Pelikaan