Heel Nederland wacht al een jaar of twintig op de verfilming van de Heineken-ontvoering. We zijn met zijn allen zo netjes geweest om te wachten tot Freddy zelf dat gedoe allemaal niet nog een keer hoefde te beleven, maar nu is ‘ie er echt. Wat had dit een leuke film kunnen zijn, ware het niet dat Rutger Hauer de hoofdrol speelt.
Op het moment dat, alweer een tijd geleden, bekend werd gemaakt dat Hauer de rol van Heineken ging spelen viel een unieke mogelijkheid om een leuke film over een spannend, op en top Hollandse avontuur te maken aan scherven als het vierentwintigste glas bier op zaterdagavond dat je echt nog stevig vast dacht te hebben. Rutger Hauer in de rol van Heineken, je hoeft de film niet te zien om te weten dat dat een drama is. De casting is niet eens echt belachelijk te noemen. Van Heineken wordt vaak gezegd dat hij eigenlijk het verkeerde vak had, voor Hauer geldt dat zeker. Wat betreft uiterlijk was Rijk de Gooijer geknipt geweest voor de rol van Heineken, maar een hoofdrolspeler die de hele film aan een infuus en met een doekje tegen het kwijlen rondsjouwt doet nogal af aan de geloofwaardigheid, dus dat de producenten hem niet hebben gekozen valt ze niet echt aan te rekenen. Het probleem van Rutger Hauer is alleen en vooral dat hij elke film waarin hij speelt vervelender maakt dan een lauwe slok Bavaria na een dag hard werken.
Het nare van Rutger Hauer is dat niet precies valt te zeggen wat er zo naar aan hem is. Goed, hij is actief betrokken bij de Sea Shepperds¸een van de meer walgelijke organisaties van deze wereld, maar toen in 1973 Turks Fruit uitkwam aten we allemaal nog gewoon onze walvisbiefstukjes en toen was Hauer ook al een vieze gluiperd. Hij heet een veelzijdige acteur te zijn, eentje die zowel de held als de slechterik kan spelen, maar uiteindelijk speelt Hauer altijd dezelfde rol: die van de man waar het net goed mee afloopt. In Turks Fruit rijdt hij een auto de vernieling in, waarop niet hij, maar zijn tegenspeelster in het ziekenhuis belandt. In escape from Sobibor gaf het uitgangspunt veel hoop, Hauer in een concentratiekamp, maar juist hij weet te ontsnappen en overleeft. In soldaat van Oranje lukt het een paar keer heel bijna hem om te leggen maar ontspringt hij steeds de dans en uitgerekend in Spetters, zo ongeveer de enige Paul Verhoeven-film waar Hauer niet de ster is, schiet de hoofdrolspeler zichzelf voor zijn kop. Dat acteur Hans van Tongeren dit een paar maanden na de première nog eens over deed, maar dan in het echt en waarschijnlijk ingegeven door het ondragelijke besef in de meest achterlijke film sinds de gebroeders Lumière geschitterd te hebben, is daarbij extra jammer.
Ook in de Heineken ontvoering komt Hauer er goed af. Het verhaal is bekend, na een paar centen te hebben betaald mag het lijdend voorwerp weer vertrekken. Een voordeel aan deze rol is wel dat de kans groot is dat Hauer zijn kleren voor de verandering eens aanhoudt, iets dat sinds de verfilming van Max Havelaar niet meer is voorgekomen, ik kan mij althans niet voorstellen dat er iemand is die daar géén ontzettend slappe pik van kreeg, zelfs Hauer zelf niet, hoewel die kleine Indonesische jongentjes natuurlijk ook wel spannend zijn en alleen maar over Monique van der Ven’s borsten klaarkomen ook gaat vervelen, maar dat zijn allemaal slechts speculaties.
In het echte leven lijkt Hauer hetzelfde lot beschoren als dat van zijn fictieve karakters, het houdt nooit op. Steeds was er aanleiding te hopen dat hij voorgoed van het toneel zou verdwijnen: toen hij besloot naar Amerika te gaan omdat Nederland te klein is voor een groot acteur als hij, toen hij in een soort gekke pyjama door David Letterman werd afgemaakt in diens talkshow, of onlangs toen hij Willem Holleeder ‘gezellig’ noemde, iets dat doorgaans op zijn minst goed zou moeten zijn voor een paar gebroken benen of een handgranaat door het keukenraam. Maar Hauer ging niet weg. Erger nog, hij kwam, na een paar bijrolletjes in B-films, terug naar Nederland, om ontvoerd te worden.
Wat er precies mis is met Rutger Hauer? Dat er niets mis is met Rutger Hauer dus. Rutger is ongetwijfeld heel leuk in de omgang, bescheiden, grappig, goed in bed en een heel warm mens, zo een die na het lezen van een stuk als dit met de auteur ervan belt om te zeggen hoezeer hij ervan genoten heeft, waarna de auteur hem dan het liefst door de hoorn heen, via de telefoonlijn zou willen wurgen met het snoer van zijn toestel. En misschien ook wel niet, misschien geldt voor Hauer het tegenovergestelde, wie zal het zeggen. In dat geval is Rutger Hauer dus een onaardige, arrogante, koude man, maar dat maakt het er ook niet beter op. Q.E.D. Held of schurk, die man deugt niet.
Het is jammer dat de producent van juist de Heinekenontvoering Hauer heeft gekozen als de te ontvoeren grootmacht. Er bestaat immers nog een prachtig kidnap-verhaal, met een rol die Rutger Hauer zo goed zou passen. Rutger Hauer als Gerrit-Jan Heijn, al in de openingsscène een kogel tussen zijn ogen, dat zou een mooie film zijn.