Iedereen die wel eens in de Blokker of de Texaco komt heeft het gemerkt: Marcel Langedijks autobiografie van Gordon is uit. Zonder een recensent te pijpen of zijn vader van misbruik te beschuldigen is hij doorgestoten naar het erepodium van de CPNB Bestsellerlijst. En dat terwijl AT5 al berichtte dat ‘werkelijk iedereen boos is’ vanwege het verhaal, nog voordat ook maar één boekenbijlage het een bespreking waard achtte. Sinds Mandarijnen op zwavelzuur is er niet op zo’n schaal polemiek bedreven, en de verkoopcijfers bevestigen dat de lezer ernaar hunkert. Terwijl critici beschaamd het hoofd afwenden van een fenomeen dat ze niet kunnen controleren, nodigt PC Gordon Heuckeroth uit om zijn rechtmatige plaats in de literaire arena te bezetten en drie concurrerende biografieën te bespreken. Wie wordt er verramsjt, en wie is er volgende week te koop bij de Febo? U leest het in deze eenmalige gastrecensie.

 

Lucebert (Wim Hazeu)

Schat, waar moet ik beginnen? Ten eerste: je shownaam. Heel pienter dat je alvast vooruitkijkt naar je doorbraak in Italië, maar denk je ook even aan de handel in Buiksloterham? Zo wordt iedere aankondiging op 100% NL een bloedbad. Mijn advies: houd het dicht bij huis, kies iets Amerikaans. Lucky Bert zou al een hele verbetering zijn.

Ten tweede: sorry dat ik het zeg hoor, en ik bedoel het ook echt niet persoonlijk, maar ik vind dat je op de cover gewoon nogal een ongelooflijk zure kankerbek trekt, schat. Why so serious? Je cover is bij uitstek de plek om te shinen, en ik kan je verzekeren dat jij de Arena met zo’n grafkop nooit vol gaat krijgen. Neem een voorbeeld aan mijn singles. Bijvoorbeeld ‘Ik lach’, een prachtplaat met een lekker manisch portret van mij. Glimlachen noemt mijn producer dat, moet je ook eens proberen. Je publiek hoeft niet meteen te weten dat je zo’n Debbie Downer bent, dat lezen ze gauw genoeg in je lyrics. Wie heeft die eigenlijk op muziek gezet? Daar lees ik niks over terug. Ik hoop niet John Ewbank, de klaploper. Heb die oplichter ooit nog eens twintig ruggen geleend. Nooit iets van teruggezien. Hoeft ook niet hoor, want ik heb het hem vergeven. Toch heb ik er nooit wat van teruggezien.

Laatste stukje feedback: laat dat oorlogsverleden gaan. Iedereen heeft wel eens een liefdesbrief met ‘Sieg Heil’ ondertekend. What happens in the past stays in the past, zeg ik altijd. Ik ben in het verleden ook wel in zee gegaan met types die niet helemaal zuiver op de graat waren. Gerard Joling bijvoorbeeld, is me dat even een linkmiegel. Zo zie je maar weer, het kan altijd erger. Bovendien, als ik die spetters van Leni Riefenstahl bekijk dan snap ik je best.  Hadden die maar meegedaan aan Gordon gaat trouwen, daar had ik best een Arbeitseinsatz voor over gehad.

 

Mata Hari: de ware en de legende (Jan Brokken)

Ik dacht dat ik een drama queen was, maar deze del wist pas hoe je de tent in de hens zet. Affaire hier, verhouding daar, dat was me wat in die achttiende eeuw. Temptation Island is er niks bij. Maar ondertussen wel allerlei gevoelige informatie delen met jan en alleman, dat is dan weer niks voor mij. Het doet me denken aan mijn zus Lydia, ook zo’n valse torrebak met een losse klep. Weet je wat dat serpent me ooit heeft geflikt? Nee? Dan moet je mijn autobiografie Gordon even kopen.

Verklikker of niet, dat wijf heeft wel machtig mooie outfits aan op al die foto’s. Wat ga ik hard op al die glitters en veren. Jammer dat ik niet meer bij de Toppers zit, als kostuumontwerper had ik deze inspiratie goed kunnen gebruiken. Vooral dat soortement van vikinghelm met al die parels, spiegels en belletjes erop, daar zie ik veel van mezelf in terug. Stel je voor, een uitverkochte Gelredome, vol uitzinnige fans in jurken van aluminiumfolie, en dat ik dan op kom met de jongens in een fluorescerende hovercraft, allemaal met zo’n kroon op onze harses. Zou dat niet ontroerend zijn? Jammer dat het zo vervelend af moest lopen. Van de Toppers bedoel ik dan he. Niet dat ik daar als bottom ooit echt thuis hoorde, maar sinds René en Gerard me verraden hebben zit ik een society isolement. Een ‘Gordon sanitaire’ noemen ze het wel eens. Dat ze die Hari tegen de muur hebben gezet is natuurlijk ook niet iets waarvan je zegt ‘mooie toegift’, maar voor haar was de ellende tenminste wel in één klap voorbij.

Je moet ook niet denken dat ik niks weet van dood en verdoemenis. Op mijn achttiende heb ik al eens zelfmoord gepleegd. In mijn boek kun je lezen dat dat toen niet is gelukt, maar het gaat om het gebaar. Dat entertainen zat er al vroeg in.


Het litteken van de dood: de biografie van Jan Wolkers (Onno Blom)

Nog nooit van deze knakker gehoord. Hoeveel gouden platen heeft die in zijn leven nou helemaal gescoord? Waarom zou ik een boek lezen over zo’n dooie drol? Volgens mij is het zelfs niet eens een nicht: gadverdamme. Ben nu op pagina zeven en er zijn precies nul doden, nul aanrandingen en nul faillissementen geweest. In mijn boek Gordon staat de teller dan al ver in de twintig. Hou op met me hoor.

Kom erachter dat die hoofdpersoon wel een eigen TV-programma heeft gehad. Now we’re talking. Het speelde zich grotendeels af in zijn tuin op Texel. Toevallig, want toen ik Hotter Than My Daughter presenteerde filmden we ook vaak in de buitenlucht. Alleen zat hij bij de VPRO, en daar was destijds een regisseur actief wiens vrouw later bij de TROS ging werken, en daar heb ik nog een appeltje mee te schillen. Wat dat secreet me heeft geflikt toen met het Songfestival, niet normaal. Traumatisch kan ik wel zeggen. Stond op het punt om 112 te bellen, maar heb het niet gedaan vanwege haar man. Met hem heb ik nog wel eens een pornootje gepakt, beetje coke, beetje glij, mooie memories. Ontkent hij tegenwoordig snoeihard. Well, he would, wouldn’t he?

Even terug naar dat boekie. ‘Het litteken van de dood’, wat is dat nou voor een titel. Dat bekt toch helemaal niet catchy? Ik zie me er al mee aankomen in de Ahoy. Nee, ook je titels moeten swingen, anders was ‘Ga dan’ bijvoorbeeld nooit zo’n succes geworden. Sowieso heb ik niet het gevoel dat dit verhaal uit het hart komt. Zou me niks verbazen als er een ghost writer achter zit. Een spastische endeldarm krijg ik van dat soort verlakkerij. Leugens zijn gewoon niet mijn genre. Helaas ken ik heel wat trienen voor wie dat anders ligt. Ik werk ze allemaal af in Gordon. Koop, lees en oordeel zelf. En als je me niet gelooft dan ben je gewoon een teringlijer, schat.

Gordon


Marcel Langedijk, Gordon – Biografie van een entertainer. Lebowski, €19,99.

Marcel Langedijk, Gordon – Biografie van een entertainer. Lebowski, €19,99.

Marcel Langedijk, Gordon – Biografie van een entertainer. Lebowski, €19,99.

Ook iets gerecenseerd? Doe dan mee aan de RECENSIEPRIJSVRAAG.

Archief