Het begint met een rapper die mag vertellen hoe zijn leven eruit ziet: naar de sportschool gaan, liedjes opnemen, optreden, actiefilms kijken. Heel soms leest hij een boek, over leidinggeven. Wat is zijn favoriete luchtje? ‘Chic van Carolina Herrera.’
Op de volgende pagina’s het ‘verhaal van de week’. Deze week over ‘generatie waxjas’, een nieuwe stroming die onder twintigers is ‘te ontwaren’. Auteur van het stuk is ook twintiger en draagt ook een waxjas.
Wat doen de waxjassers? Ze gaan naar café’s ‘waar gezelschapsspelletjes op tafel staan en laptops worden geweigerd’ en zetten daar in vage termen hun levensvisie uiteen: dat wereld om hun heen niet zo onnozel is als zijzelf tot voor kort nog waren.
Volgende bladzijde: ‘Lunchen met Cisca Dresselhuys.’ Hoe vaak is Dresselhuys geïnterviewd? Honderd keer? Duizend keer? Maar nu is ze gepensioneerd en heeft ze medegepensioneerden geïnterviewd, vandaar. ‘Het liefst at ze elke dag een Bossche bol,’ schrijft de interviewster. ‘Maar ze doet het niet. Een jaar of wat geleden is ze, samen met haar man, flink gaan lijnen.’
Dan twee pagina’s ‘eten’. Lezers stellen een vraag aan ‘de thuiskok’. Een lezer vraagt hoe je ‘een vrolijke glazuurlaag’ op de ‘cupcakes’ krijgt. ‘Cakejes versieren is mooi werk en niet heel ingewikkeld,’ begint de thuiskok haar eindeloze antwoord.
Nog twee pagina’s over eten, waar drinken ook onder valt. Tip: bij Gall&Gall kun je goedkope en ook goede wijn kopen. Verder: restaurantbespreking en een column van Jort Kelder met nog iemand.
We komen bij ‘mode’ aan. Een artikel over androgyne modellen, met grote foto’s: is het een jongen of een meisje? Na ‘mode’ komt ‘stijl’. Waarin een winkel wordt getest (‘In de winkel hangt een zoete vanillelucht, de housemuziek staat niet al te hard.’) en een ontharingsapparaat van Philips. Volgen twee pagina’s ‘beeld’, waarop mannenmodebladen worden besproken. Onder meer de nieuwe ‘Fantastic Man’, met David Beckham op de cover.
We komen bij ‘reizen’ aan. Hé, een stuk van Mizzi van der Pluijm, de vrouw van Opa Mak, tevens uitgever bij Contact. Mizzi heeft op een kameel door de woestijn gereisd, veilig in groepsverband uiteraard. De kameelreizen worden georganiseerd door Arita Baaijens, die zich afficheert als ‘ontdekkingsreiziger’. Baaijens schrijft soms ook een boek. En zo’n boek verschijnt dan bij, juist, Contact. De ene hand wast de andere.
Volgt een vrije tijd-rubriek, met ‘jonge mensen die op pelgrimstocht gingen’ en een schrijfster die ging ‘skydiven’. Dan nog een columpje van een redactrice die zich beklaagt over haar ex en een lang stuk over waarom wonen in Domburg zo duur is.
Tot slot ‘design’, met een verhaal over horloges: ‘Op de Zwitserse horlogebeurs Baselworld tekenden zich deze week vijf trends af.’ Autorubriekje, puzzeltje, societyrubriek (ditmaal ‘de Brabantse beau monde’) en klaar is Kees.
Dit was niet de Viva, Margriet, Marie-Claire, Libelle, Vogue, Esta, Man, Yoga of Men’s Health. Dit was het NRC Handelsblad van vorig weekeinde, het nieuwe katern Lux om precies te zijn, het jongste product van de krant die als enige in Nederland kwaliteitsjournalistiek pretendeert te bieden.
Een jaar geleden bezwoer de adjunct dat aan het broadsheet vastgehouden zou worden, een serieuze krant als NRC kon niet op half formaat. Toen de nieuwe hoofdredacteur bekendmaakte dat de krant helaas toch op tabloid overging verzekerde hij: ‘De inhoud van de krant verandert ook niet, alleen de vorm.’ Met name in het weekeinde zou er plaats zijn voor onderzoeksjournalistiek, achtergronden en reportages, in de traditie van legendarische bijlages als Zaterdags Bijvoegsel, Opinie&Debat en magazine M.
Dat is dus niet gelukt, er is alleen nog Lux, een dubieus katern vol advertorials waarbij zo’n beetje elke bijdrage indruist tegen datgene waar NRC Handelsblad volgens z’n eigen gedragsregels voor zegt te staan.
De ene chef van Lux heet Monique Snoeijen. Zij is ook degene die het ontharingsapparaat testte en in een columpje tekeer ging tegen haar ex-partner met wie zij momenteel in scheiding ligt (we weten nu dat hij impotent is en schandelijk genoeg van haar alimentatie leeft).
Voor zo’n chef is het uiteraard geen probleem om een artikel van een uitgever te plaatsen over een zakelijk activiteit van een auteur van diezelfde uitgever. Voor zo’n chef is Lux datgene waar kwaliteitsjournalistiek voor staat.
Grunberg stelde onlangs dat NRC het nieuws op z’n website brengt als vermaak, als ware het porno. Met Lux bewijst NRC dat de pornoficatie van die krant zich niet beperkt tot internet.
Joris van Casteren.