Maandag
Ik mag morgen naar Fidan en Renze. Aanleiding is het Nederlands Filmfestival. Ik ben niet zo geïnteresseerd in waar het over gaat, zolang ik Brimstone maar een paar keer kan noemen. Verder is mijn doel mijn reputatie als Joost Zwagerman 2.0 vast te houden, als ranzige filmprofessor. Edgy noem ik het zelf. Ongegeneerd uitspraken van anderen doen alsof je ze zelf ter plekke bedenkt. En natuurlijk zonder dat suffe einde dat Joost voor zichzelf had uitgedacht, een strop, zo banaal! Ik weet wel creatievere manieren om iemand naar de andere wereld te helpen, je leert het bij de masterclasses die ik samen met m’n vriendje Eddy Terstall geef, Storytelling en Maak je dromen waar. Die scène in Brimstone met die darmen? Voor zo’n huzarenstukje draai ik m’n hand niet om.
Dinsdag
Ik zat op tv tegenover een vrouw die iets met abortusboten doet, had ze een prijs mee gewonnen. Ik wist haar mooi voor schut te zetten met een scherpe vraag over of ze vond dat vrouwen het recht hadden om abortus te plegen, zo lang ze het kind nog in hun lijf hebben. Bij negen maanden! Ging ze niet op in, had ik haar mooi in een hoekje! Renze vond het ook een goede vraag, zei hij zelf. Dat mannen hun mond moeten houden is flauwekul. Ik ken m’n pappenheimers, in Brimstone heb ik het stukken smarter opgelost. De hoofdrolspeelster moet in de prostitutie en wordt continu verkracht en vernederd, en dan snijdt ze d’r tong af. Zogenaamd uit zelfbelang maar iedereen snapt dat dat de dialogen een stuk prettiger maakte.
Woensdag
Ik heb er toch maar even een excuus-tweetje eruitgegooid, er waren net wat te veel Stella’s en tuthola’s op hun tenen getrapt vanwege m’n directe vragen. Ik verlies te veel discussies van haar. Die moet ik ook te vriend houden, wil ik met m’n kop op de tv blijven komen in deze rare tijden – de theatertour Klassiekers met Koolhoven, en ook De keuze van Koolhoven, Koolhovens Helden en De Kijk van Koolhoven staan even on hold. En wie vindt zo’n tweetje na een dag nog terug op mijn Twittertijdlijn? Ik kon de schuld gelukkig in de schoenen van Renze schuiven, met z’n EO-verleden. ‘Not my finest hour’ schreef ik.
Donderdag
Ik heb vandaag lekker kunnen researchen voor m’n roman. Ik had het eerder over een film, was een foutje. Nu staat er op martinkoolhoven-spreker.nl onder Martin Boeken alleen een contactformulier en telefoonnummer, dat moet anders. Episch wordt het: Indonesië, 1945, 1946, een sexy thriller met femmes fatales en duivelse verraders. Een crime story. Officieel heet het The Emerald Butterfly, maar de werktitel is Koolhovens Koelies. Verder wil ik er nog niet te veel over kwijt. Zoals ik al eerder zei op de radio: ik ga me niet lopen haasten. Het Schnitzelparadijs kwam uit in 2005, ‘n Beetje Verliefd in 2006, Oorlogswinter in 2008 en Brimstone in 2016. Ik ben van de exponentiëlen, dus ik heb nog wel even. Als er maar veel bloed vloeit – en dan heb ik het niet over menstruatiebloed.
Vrijdag
Ik vind het elk jaar weer heerlijk, dat NFF in Utrecht. Ik mocht over Brimstone praten, een drive-in bioscoop. Zelfs zonder rijbewijs een feestje. ‘My Work’ noem ik het op m’n site. Zes kalveren kreeg ik ervoor. Ik heb, als een van Nederlands meest succesvolle filmmakers, de eerste Amerikaans-Nederlandse western gemaakt. Inmiddels een klassieker, past in de traditie van de spaghettiwesterns. Toch hou ik de trailer nog even bovenaan m’n twitterpagina.
Zaterdag
Ik werd wakker uit een nachtmerrie. Een pijnlijke herinnering, maar zoals ik altijd zeg, ‘Alles is regie’. Ik zakte een avondje door met een bevriende hoofdredacteur. Op het terras van de Pels zaten we lekker te praten, zoals ik dat het beste kan: in de monoloogvorm. Kwam er een vage Belg bijzitten, die m’n vriend ook bleek te kennen. Ik vroeg hem of ‘ie dat nou niet irritant vond, dat België, met al dat beleefde gedoe. In Nederland zeggen mensen tenminste meteen wat ze denken, zei ik. Nou, deze Belg dacht er anders over. Kwam met een heel verhaal over arrogantie en Hollanders. Ik luisterde niet naar ‘em, wie dacht ‘ie wel dat ‘ie was? Bleek het Dimitri Verhulst te zijn, die schrijver. Ik had ‘m niet herkend, stom. Toen ben ik binnen aan de bar even een potje gaan janken. Not my finest hour too.
Zondag
Ik zie net dat Brimstone binnenkort weer op tv komt. De film blijft in home cinemas leven, dat kan je van de meeste vrouwen in de film niet zeggen. Daarom vind ik het zelf ook zo’n feministische film. Ik geloof dat al mijn films zonder inspanning voldoen aan de diversiteitsladder. Claudia Cardinale heeft me zelfs ooit een filmprijs gegeven. Daar kon ik het dan weer over hebben in De Kijk van Koolhoven. Ja, we gingen echt full circle. Is het alweer tijd voor de nieuwe selectie Zomergasten? Drie keer raden naar m’n keuzefilm.
Martin Koolhoven