Beste firma SKK,
Normaal ben ik niet zo’n consumententype, die als hij in de wacht staat bij een telefooncentrale gaat berekenen wat elk gesprek hem kost aan belminuten en verloren werktijd. Ik accepteer meestal maar uit luiheid dat op elk willekeurig moment tien procent van de dingen die je nodig hebt, niet werkt. Vaak doen ze het na een tijdje vanzelf weer, en dan had je dus niet hoeven bellen, en als ze het blijven vertikken zijn ze toch van zo’n slechte kwaliteit dat bellen geeneens zin heeft.
Maar onderhand heb ik toch vaak naar uw kantoor in het rustieke Assen gebeld, dus u snapt misschien ook wel dat ik van de 10%-regel af heb moeten stappen. Ik kan me voorstellen dat u, met al die mensen die u dagelijks helpt met hun problemen met kozijnen en de dingen die daarbij komen kijken als isolering en inbraakpreventie, niet zo precies meer weet wat nou eigenlijk mijn probleem is. Er is dan ook een maandje of vijf over heen gegaan. Bij het betrekken van mijn woning (kitchenette, luxueuze natte cel, enkele gebruikssporen, waaronder veertig spijkers in de muur van de gang), bleek het uitklapgedeelte van mijn raam slechts bij gratie van een handig richeltje in het kozijn rechtop te blijven staan. De scharnieren zaten los, en die handige spalkjes die voorkomen dat het raam helemaal openklapt waren doorgezaagd. Dat zullen wilde feesten geweest zijn die mijn voorganger gegeven heeft.
Als trots huurder bij De Key, die qua klantvriendelijkheid en behulpzaamheid slechts onderdoet voor de meeste woningcorporaties, voelde ik het als mijn plicht dit snel te moeten melden. Als huurder heb je ook een verantwoordelijkheid jegens de verhuurder om de boel de boel te houden, vind ik. Al gauw werd ik naar uw bedrijf doorverwezen, als zijnde de specialist in kozijnen, en dan met name het kunststof kozijn. Een prettig gesprek later, waarin we leuke theorietjes verzonnen om te verklaren hoe zo’n raam nou kapot kon gaan, beloofde u uw reparateur te sturen.
Zoals u al op uw website vermeldt, die ik net zo vaak bekeek als een zenuwachtige jongen de Facebook-pagina van zijn blind-date, is kozijnonderhoud een vak apart. Daaraan voegt u nog toe dat zeker op het gebied van kunststof kozijnen het noodzakelijk is dat monteurs over de beste papieren beschikken. Ik heb gelukkig nog nooit op dit vakgebied met amateurs te maken gehad, maar ik kan me voorstellen dat ze zonder goede papieren inderdaad er een warboel van kunnen maken. Net zoals de ogen het raam naar de ziel zijn, is het raam vaak het raam naar het woongedeelte, en het is van groot belang dat daar behalve licht en uitzicht verder niks doorheen komt, en zeker niet door de kozijnen! Om over kunststof kozijnen maar te zwijgen, die in tegenstelling tot de oude, meestal door Duitse vakmannen gemaakte houten kozijnen, door de aard van hun productieproces tot de lastigste reparaties leiden. Verder zag ik dat er bij de training van uw monteurs aandacht wordt besteed aan technische kennis en vaardigheden, sociale weerbaarheid en administratieve afhandeling. Vooral van de sociale weerbaarheid schrok ik. Werden de kozijnenzetters het ambulancepersoneel van 2010? Ik was vastbesloten de koffie niet te heet te serveren, en verder geen al te lastige vragen te stellen. Ik hing een oud gordijn op voor mijn boekenkast, zodat hij zich niet geïntimideerd zou voelen door de intellectuele kloof die ons vanzelfsprekend zou scheiden.
Het bleek een vriendelijke vent, met een voorliefde voor koffie en andermans sigaretten. Ik lachte braaf mee met zijn opmerkingen over de buurt die naar de verloedering ging vanwege alle buitenlanders, vooral omdat ik dacht dat het ging om de hier ondergebrachte buitenlandse studenten, die inderdaad bijzonder vervelend zijn. En met het vakmanschap dat uw bedrijf zo kenmerkt zat mijn raam weer potdicht, en kon het alleen nog open met een stok eronder. Voor een fervent klusser als ik is een oplossing gauw gevonden in de periscopische stok van een zwabber en een fleece-sjaaltje van de Zeeman tegen de tocht. Met hetzelfde gemak bevestig ik vier zelfklevende haakjes voor handdoeken, waarvan er zeker nog drie hangen. De ander ben ik kwijtgeraakt, maar ik kan niet met zekerheid uitsluiten dat deze, waar hij ook is, hangt. U begrijpt dus dat ik geen totale leek ben. Het was natuurlijk een tijdelijke oplossing, een nieuw raamdeel (een woord dat ik inmiddels ook in normale gesprekken gebruik) moest nog besteld worden, en zodra dat binnen was zouden ze zo snel mogelijk een maand later langskomen.
Inmiddels staat de stok nog steeds (hij is maar twee keer omgevallen), en spreken we een maandje of vijf later. Een prachtige vijf maanden, waarin ik Solzhenitsyns Goelag Archipel kon lezen tegen een achtergrond van Hollandse tocht, die de Siberische koude een stuk beter voelbaar maakte. Waarin ik met uw medewerkers heb meegeleefd, terwijl zij tevergeefs probeerden een raam te bestellen. En dat ze toch, om hun goodwill te tonen, elke maand een afspraak maakten om langs te komen met een nieuw raam, om die weer af te kunnen bellen terwijl bij mij de koffie al bruin stond. Want als ik één ding van Solzhenitsyn heb kunnen leren, dan is het dat diegene die alle hoop opgeeft, verloren is. Ik blijf dus erbij dat u de gezellige bende van de administratieve kant van uw bedrijf compenseert met degelijk vakwerk, geleverd door monteurs met de beste papieren en gespecialiseerd in kunststof kozijnen. Want gebakken lucht, dat verkoopt de firma SKK hoogstens als vorm van isolering, veilig ingesloten tussen dubbel glas.
Met vriendelijke groet,
JG