Op heel Lowlands heb ik geen sensuelere vrouw zien rondlopen dan de vrouw die op zaterdagmiddag opeens voor me stond in een shirt met uitdagende opdruk, die eindigde op iets met ‘what girls want’. Daaronder droeg ze een leren broek, hij zat iets te strak; ‘read my lips’ had misschien beter op haar T-shirt kunnen staan, maar eerlijk is eerlijk, de veertig gepasseerd of niet, deze vrouw wist van wanten.
Met zwoele, misschien wel hijgerige stem spuugde ze woorden door de microfoon, en het is haar vergeven, want die woorden waren seksueel van aard en we stonden op een festival. Dan willen de mensen hoeren zien, toch Saskia?
Ze vertelde over haar ervaringen met mannen op het web, hordes mannen uit wie ze kon kiezen om aan zich te binden, of gewoon een avondje door gebeft te worden. Dat laatste lag denk ik meer in de aard van die vrouw, maar misschien is mijn intuïtie minder betrouwbaar wanneer ik zojuist een bedorven broodje tonijn naar binnen heb gewerkt.
Saskia, je bent de draad nu waarschijnlijk al kwijt, dus laat me een en ander even toelichten. Als Nightwriter heb jij het voorrecht met een bus collega’s door het land te touren. Te touren op stand weliswaar, de dorpstheaters worden overgeslagen, jij staat in de Amsterdamse Panama, op Mysteryland, op plekken waar ik onder de voet zou worden gelopen door anabolen slikkende sportschool-types, die voor de gelegenheid hun tanktops hebben aangehouden, op plekken waar jij je echter dapper staande weet te houden als ambassadrice van de rock and roll in de literatuur.
Ik denk overigens niet dat jullie als Nightwriters bestaan om te laten zien hoe geil literatuur is, ik denk dat Nightwriters is ontstaan uit jullie particuliere behoefte. De literatuur is als eeuwen geil, voor wie van lezen houdt. Het leven van een schrijver echter is een autistische aangelegenheid, een seksloze aangelegenheid mag ik misschien wel zeggen en jullie proberen dat nu krampachtig te ontkennen. Ik keur het niet af, ik aanschouw het alleen maar met enige fascinatie.
Ik had vorig weekend ook eindelijk eens de gelegenheid het te kunnen aanschouwen, want geloof het of niet, we hebben toch iets gemeen Saskia. Mijn show was veel minder spectaculair, ik droeg hetzelfde als ik de avond ervoor in de 24-uurstent aan had en waar ik, als ik het me goed herinner, zelfs in geslapen heb. De man die me aan zou kondigen, Jakhals Frank, heeft misschien wel meer fans dan jouw spreekstalmeester Kluun, maar het lot bepaalde dat Frank door zijn enkel ging en nu vervangen werd door Jack Nouws. Zonder een kwaad woord te spreken over Jack Nouws moeten we het er allebei over eens zijn dat Jack Nouws geen jakhals is en dus ook geen Kluun. Ik werd ook niet overschaduwd door nog mooiere vrouwen, zoals Renske de Greef, of Tjitske Jansen, dus het moet een matige, zo niet genante vertoning zijn geweest, mijn optreden. Maar toch, ik mocht daar staan en ik mocht zelfs het hele weekend met een aantal privileges op het festival in de polder rondlopen.
Het nadeel van redacteur bij PC zijn echter, is dat je je bevindt tussen een stel initiatiefloze makkers, die genoegen nemen met de eerste de beste gyrostent wanneer de maag om aandacht vraagt. Dat er voor ons artiesten kreeft en zwaardvis gecatered werd, ontdekten wij natuurlijk pas de laatste dag. Aanvankelijk dacht ik mazzel te hebben, aangezien naast de gyroskraam broodjes verkocht werden, door een dependance van V&D’s ‘La Place’, die jij ongetwijfeld ook hebt aangedaan. (Op de een of andere manier vind ik jou een typisch ‘La Place’-meisje.)
Snel bleek echter, dat de oranje kleur van de tonijn niet door een of ander cocktailsausje kwam, maar op een zonverbrand kleurtje duidde. Die tonijn was hartstikke bedorven, Saskia. Het zag er gelukkig niet naar uit dat jou hetzelfde was overkomen, in ieder geval nog niet toen je daar stond, op het glitterpodium in je flirterige T-shirt en je leren broek, terwijl je een oproep deed naar gespierde mannen van 1.80m.
Want jij was die vrouw, geilste van het hele festival.
Op de vraag uit het publiek of 1.78m ook voldoende was, zei je op een giechelige en strenge manier tegelijk dat hij dan wel hakken zou moeten dragen. Oh Saskia, heb ik je insinuaties daar goed vertaald? Ik kreeg het net zo warm van je als jij in je broek. Ik voelde het zweet over mijn rug lopen, mijn handen begonnen te beven, het zweet liep zelfs mijn onderbroek in, als het zweet was, en mijn maag draaide zich om. Ik was mijn gevoel en mijn lijf niet meer de baas, ik kotste over mijn buurman heen, die zich zojuist had aangeboden als kandidaat om bij jou op schoot te komen zitten.
Je zult het geluid van mijn gebraak vast verward hebben met gelukzalige kreten van iemand in de zaal die zich zojuist op jou had afgetrokken, maar begrijp me niet verkeerd, Saskia, het komt allemaal op hetzelfde neer.
Liefs,
OK