Weer te laat vanmorgen. Toen ik op de praktijk kwam stond er al een patiënt voor de deur. Hij bonkte zijn hoofd tegen de ingelijste Beatrix, dus hij kon meteen de behandelbank op. Die nieuwe gespen werken uitstekend. Kreeg zelf ook wel weer zin om even vastgegespt te worden. Ik schrijf die gedachte voor mezelf op, want daarmee accepteer ik hem. Het is geen abnormaal gedrag. Ik zie het als beroepsdeformatie.
In de pauze kwam ik erachter dat mijn morfinevoorraad aangevuld moest worden. Even een belletje naar een vriendje bij Avinza gepleegd. “Komt voor de bakker, Bakker” zegt hij altijd. Goddank had ik nog een klein rantsoen in mijn bureaulade. Toen ik na wat gepruts eindelijk gelukkig lag te zijn vloog de deur open. F. stond trillend in de deuropening met bloedende polsjes. Had even weinig boodschap aan haar gejammer. Waarom zijn het toch altijd vrouwen die gek, depressief en neurotisch zijn? Snap daar als stabiel man weinig van.
Terwijl patiënt M. tegenover me vertelde over een mislukte zelfmoordpoging zat ik op ING.nl. Fijn dat de cashflow weer een beetje op gang is gekomen na dat Depressiegala. Vijftig euro voor een kaartje trok ook nog eens precies het type vrouwen aan waar ik van hou: depressief, rijk, en bloedjegeil. Frigide door depressie? Daar weet deze dokter wel een trucje op. Vergeet de behandelmethodes van de oude Grieken, die wreven nog brandnetels over de clitoris. Dan zijn we er in die paar millennia toch op vooruitgegaan. Dat noem ik nou de geschiedenis van de vooruitgang.
Na de lunch smeekte F. nog steeds om een behandeling. Ik heb het dit keer eens anders aangepakt, je mag als medisch specialist nooit voorspelbaar worden. De elektroshockmachine lag nog steeds in mijn opslagruimte. Ik blijf een vakman van de oude stempel. Een beetje suxamethonium en ze ging geen kant meer op. Helaas zaten die elektroden wel allemaal in de knoop. Woedend uit elkaar getrokken, in de hoek gesmeten en besloten maar weer op de oude methode over te gaan. Die werkte tenslotte ook prima. Het ging wel een stuk makkelijker met die spierverslapper die ik haar had toegediend, maar leuk was anders. Zeesterren heb ik liever op het strand dan in mijn bed.
De rest van de middag heb ik mezelf op Google afbeeldingen bekeken. Wat een goede bavianenkop heb ik toch. Maar waarom staat er bovenin het scherm bij ‘suggesties’ een foto van Keith Bakker?! Dat is een MBO-er. Bovendien een viezerik die aan zijn patiënten zit. Even Google gebeld of ze er iets aan kunnen veranderen. Ze gaan er van alles aan doen, zeiden ze. Fijn om serieus genomen te worden. Dat was tijdens mijn functioneringsgesprek even later wel anders. Volgens T. en E. ben ik teveel met mijn eigen ego bezig. Wie denken ze wel niet dat ze voor zich hebben? Ik heb even mijn beklag gedaan. Er hangt hier maar één spiegel in dit pand en die is veel te klein. Hoe verwachten ze dat ik op deze manier mijn werk kan uitvoeren? Werd weggestuurd met de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis. Heb meteen een second opinion aangevraagd bij mezelf.
Bram Bakker