Uit recent enquêteonderzoek is gebleken dat 65% van Maurice de Hond uit water bestaat. Vanaf het moment dat hij door de Nederlandse Energiemaatschappij werd ingezet om ons er van te overtuigen dat de Frans Bauerstroom niet alleen voor anderssocialen met een DSB lening is, verloor hij iedere vorm van autoriteit. Het zal Maurice een worst zijn, zolang hij maar mag aanschuiven in elk willekeurig tv-programma.
Sommige mensen hebben van zichzelf een bepaalde vorm van overwicht. Neem de Baron uit Bassie en Adriaan, die hoefde maar met zijn vingers te knippen of B100 zat alweer achter de acrobaat en zijn in Spartashirt gehulde broer aan. Anderen kunnen uitsluitend via een vorm van kunstmatig gezag een bepaalde status verwerven, zoals scheidsrechters. Scheidsrechters zijn altijd gepeste kleine broertjes geweest wier lunchgeld werd afgepakt op school en nu geilen op dat ze negentig minuten per week de leiding hebben over iets. Het verbaast me niets dat Maurice de Hond enkele jaren wedstrijden floot in het betaald voetbal. Sturen, ook als je dit niet van nature kunt, dat is typisch Maurice.
Maurice wil de wereld begrijpen, de waarheid vastleggen door altijd en overal de mening van het volk in percentages uit te drukken, een positivist pur sang. Het begon al vroeg, wanneer hij bij het slapen gaan en schapen tellen de beesten categoriseerde op leeftijd, geslacht, hoeveelheid wol, politieke voorkeur en hier tot ergernis van zijn ouders klaarwakker bij bleef.
Als het hier bij zou zijn gebleven, zou het onschuldig zijn. Maar Maurice wil meer dan de statistisch gemiddelde invloed hebben. Want alleen aan begrip over de wereld heeft hij niks. Maurice wil er toe doen, machtig zijn door van saaie statistische feitjes enorme nieuwswaardigheden te maken. En al zijn ze dat niet van zichzelf, dan maakt hij ze het wel, ondanks de aangenomen representativiteit van zijn steekproeven. Zijn ongelimiteerde vraag naar aandacht moet een verklaring zijn voor het feit dat peilingen bij Maurice meer schommelen dan bij alle andere enquêtebureaus bij elkaar. Zeteltje er bij, zeteltje er af, wat heeft de grootste nieuwswaarde? Of de VVD nu twintig zetels wint of verliest, in de peilingen van Maurice de Hond is Maurice de Hond altijd significant de grote winnaar.
Helaas zijn buiten verkiezingstijd peilingen niet interessant genoeg en moet hij op andere wijze zoeken naar publiciteit. Eenvoudig zat, hij houdt een enquête. Welke moordzaak houdt u het meeste bezig? A. die op Anne Frank, B. Martin Luther King, C. De Puttense of D. De Deventer. Een krappe meerderheid koos voor antwoord D, waarop Maurice de volgende vraag aan de respondenten voorlegde: wie heeft het gedaan? A. De butler, B. Joran van der Sloot, C. De klusjesman of D. De PvdA. Tweederde antwoordde de klusjesman, met de PvdA als goede tweede. Als het publiek het zegt, dan zal het wel zo zijn, en zo toog Maurice naar het graf van de weduwe Wittenberg om nota bene in het graf te gaan zoeken naar het moordwapen. Niet omdat dat aannemelijk was, smeuïg des te meer.
De digitale dominee, zoals hij zichzelf graag noemt, riep in de jaren negentig als een van de eersten dat internet nog wel eens een heel grote zou kunnen worden en claimt het woord ‘digibeet’ te hebben uitgevonden. Daar verschillen Maurice en ik in. Ik heb ooit het concept van een Chinees ontbijtrestaurant bedacht dat ‘Rise and Shinees food’ zou moeten gaan heten, maar dat houd ik discreet voor mezelf. Maurice niet, die moet dat dan aan de grote klok hangen. Het was overigens ook Maurice die Hyves op de kaart zette: hij is al sinds 1986 ‘vriend’ van Maurice de Hond. Ook het reuzehippe Chatroulette is in principe zijn concept: voordat tientallen exhibitionisten onanerend voor de webcam zaten, zat Maurice al maandenlang met de broek op zijn knieën in een live verbinding met zichzelf. De godfather van de statistische gegevens zag het allemaal al lang aankomen.
Ik huil mezelf in slaap bij de gedachte dat hij misschien wel de machtigste man in Nederland is. De Hond kan situaties maken en breken onder de noemer ‘objectiviteit’ en iedereen trapt er in. Het enige wat er toe doet bij Maurice is de promotie van zijn eigen persoonlijkheid en zijn bedrijfjes, waar hij zijn creativiteit vooral kwijt kan in de boekhouding. Het eerste boek dat hij schreef opent met ‘Verkiezingen fascineren mij’, waarbij er nu niet duidelijk is of hij het lijdend voorwerp is of het onderwerp. Maurice de Hond verkoopt zijn statistisch verantwoorde ziel voor geld, publiciteit en zijn eigen gelijk. Hij zou zo maar een halfbroer kunnen zijn van Leon de Winter. Maar dat is natuurlijk wel weer erg makkelijk. Statistisch significant makkelijk. 80% van Maurice’ ondervraagden zou dit ‘makkelijk’ noemen. Maar of het waar is?
Felkert van der Lauw