-Mijn pik en ik-
Deze week in Mijn pik en ik het langverwachte interview met Ramsey Nasr. Naar verluidt is hij de trotse bezitter van een van de meest gebruikte penissen onder Vlaamse en Nederlandse vrouwen uit de categorie 25-. Tijd om hem eens aan de tand te voelen over zijn pielemuis. Een vraaggesprek over liefde, schuld en schaamte en over ‘lekker wassen met de washand’.
Hij heeft het druk, ontzettend druk. Gister moest hij voor een radio-interview in Hilversum zijn en vandaag moest hij even langs ‘De Bij’ en ook nog naar de Albert Heijn. Hoewel zijn pik, als trouwe kameraad, overal mee naar toe reist, is er van quality time tussen de twee op het moment amper sprake. ‘Een gekkenhuis,’ aldus Nasr, daarna zich direct verontschuldigend voor zijn populaire taalgebruik. Maar voor interviews maakt hij altijd graag tijd en zeker voor Mijn pik en ik. ‘Dit was de laatste rubriek in heel België en Nederland waarin ik nog moest staan,’ zegt hij opgewonden. ‘De rubriek stond al lang op mijn lijstje.’
En ook Ramsey Nasr stond al lang op het lijstje van de rubriek Mijn pik en ik. Want over geen bekende piemel doen zoveel verhalen de ronde als over de piemel van Ramsey Nasr. Zijn behulpzame aanbod om mij van wat nummers te voorzien om inlichtingen te verwerven onder gebruikers moest ik dan ook vriendelijk afslaan. ‘Ik heb de telefoonlijst van mijn klas in Antwerpen nog,’ zei ik. ‘Daar hebt u de helft al van gehad.’ En hoewel een half jaar geleden nog slechts de helft van de klas de lakens met hem had gedeeld bleken in tussen tijd alle meisjes uit mijn klas met hem naar bed te zijn geweest. Waar tijd al niet goed voor kan zijn.
Nasr is op dreef. ‘Doe mij maar een fluitje,’ zegt hij als ik hem vraag of ik hem wat te drinken kan aanbieden. De barman zet 2 fluitjes op tafel, voor mij het startsein om het interview los te laten branden. ‘Uw pik is net verhuisd van Antwerpen naar Amsterdam, wat vond hij daar nou van?’ Nasr neemt een slok, staart even voor zich uit en zegt: ‘Het was natuurlijk even slikken maar hij vond het voornamelijk erg leuk. Gelukkig is mijn penis het wel gewend om zich snel aan te passen aan nieuwe situaties.’ Hij geeft me een knipoog.
Hij neemt me mee terug in de tijd. Hij vertelt hoe zijn pik en hij samen opgroeiden. Hoe ze samen speelden in de zandbak en in de dierentuin en hij vertelt me over die keer dat zijn pik klem was komen te zitten tussen zijn rits en hij zo’n verschrikkelijke pijn had gehad. ‘Als u er al bij al zo op terug kijkt, heeft uw pik dan een goede jeugd gehad,’ vraag ik. ‘Het was vallen en opstaan,’ zegt Nasr. ‘Maar dat was goed, daar werd hij hard van.’ Hij kijkt me lang aan. Ik bloos.
‘U bent dichter, Dichter des Vaderlands zelfs, ’zeg ik. ‘Wilt uw pik nou ook Pik des Vaderlands worden?’ ‘Deze’ vraagt hij, terwijl hij nadrukkelijk op zijn kruis wijst. Ik knik. ‘Deze’ vraagt hij nog eens verbaasd. Welke anders, denk ik. ‘Dat is hij toch al lang, geen soldaat die zijn vaderland zo goed dient als mijn penis!’ En hij lacht terwijl hij me op de schouders slaat en nog een ‘groot fluitje’ bestelt. Enigszins uit het veld geslagen pak ik de draad vlug weer op. Kan uw pik ook schrijven, is de volgende vraag op mijn lijstje. ‘Kan uw pik ook schrijven,’ vraag ik. ‘Mijn pik kan veel maar schrijven kan hij niet,’ grinnikt hij. Ik maak een notitie. ‘Maar gelukkig heb ik mijn vingers nog.’ En even denk ik terug aan de negentien meisjes uit mijn klas in wie die vingers allemaal hebben gezeten. Die lieve Vlaamse meisjes die altijd met zijn allen warme chocolademelk dronken in de pauze.
Ik besluit het tempo op te voeren. ‘Beflap of washand?’ ‘Befhand,’ grinnikt Nasr waarna hij in zijn hand spuugt. Ik schraap mijn keel. Ik moet het hem vragen. ‘Het gerucht doet de ronde dat u vrouwen eerst gebruik laat maken van een washand alvorens u over gaat tot seksuele handelingen met de desbetreffende personen en daarbij u ook vaak uw eigen geslacht niet zou overslaan.’ Nu is het de beurt aan Nasr om te blozen. ‘Hoe weet je dat’ sist hij. En dan zachtjes: ‘Mijn pik vindt het lekker om gewassen te worden met de washand. Hij is nogal gesteld op hygiëne.’ Hij haalt zijn schouders op, alsof hij zich ervoor schaamt, alsof hij het ook niet kan helpen dat hij zo’n rare pik heeft.
‘En wat die vrouwen betreft. Ja, ik word er seksueel nogal opgewonden van als een vrouw, of laat ik zeggen meisje, zichzelf betast. Zeker met een washand. Of eigenlijk uitsluitend met een washand.’ Hij staart weer voor zich uit. ‘Vind je dat raar?’ Hij kijkt me nu indringend aan met zijn groene ogen. Ik giechel en zeg dat ik dat niet raar vind.
Ik vraag hem of hij er bezwaar tegen heeft om met zijn pik op de foto te gaan. Altijd een heikel punt in de rubriek. Hij zegt dat hij daar allerminst bezwaar tegen heeft. Dat zijn pik en hij zelfs graag samen op de foto gaan. Opnieuw vraagt hij of ik dat raar vind. Ik zeg dat ik het niet raar vind en ook zeg ik dat ik het zelfs wel leuk vind. Nasr vraagt of ik hem heel even kan excuseren. Terwijl hij naar het toilet loopt frommelt hij een verwassen washandje uit zijn achterzak tevoorschijn.
Bij terugkomst maakt Nasr zijn broek open, haalt met een hand zijn pik te voorschijn, buigt zijn hoofd richting schaamsteek, glimlacht breed en steekt met zijn andere hand een duim op. Ik maak een foto. En voor de zekerheid nog een. Na het nemen van de foto attendeer ik hem er op dat hij er toch alsjeblieft voor waakt dat zijn pik niet klem komt te zitten tussen zijn ritssluiting. Want het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat hij op enige manier nadelige gevolgen ervaart aan deelname aan de rubriek Mijn pik en ik.