Respect. Voor uzelf, voor elkaar. Het klinkt zo eenvoudig, een vanzelfsprekendheid. Een logisch gevolg van duizenden jaren religie, kunst, filosofie. Beschaving. Opstaan voor een oud wijf in de bus. Je tas in het bagagerek plaatsen, niet op het kind naast je. Je patat gewoon opvreten tussen de duiven in de Febo, niet zomaar midden op straat. Racistische en homofobe opmerkingen bewaren voor momenten waarop u zich in het gezelschap weet van gelijkgestemden. Bemoedigende woorden voor eenieder die een oprechte poging doet zijn steentje bij te dragen aan de prachtige planeet waarop wij met zijn allen moeten samenleven, hoe volkomen kansloos deze pogingen ook mogen zijn.
Maar niets is minder waar. Met name de onstuitbare opmars van social media heeft de neerwaartse spiraal van de erosie van het Respect in een stroomversnelling gebracht. Zonder enige gêne deelt men video’s waarin het hoofd van een journalist wordt gescheiden van de romp van deze zelfde journalist, wat van weinig Respect getuigt voor de mensen die deze journalist een warm hart toedragen, om van de journalist zelf nog maar te zwijgen. Men levert commentaar op boeken en films die de makers jaren van hun leven hebben gekost om ze in elkaar te draaien.
Terughoudendheid is daarbij ver te zoeken. Met de regelmaat van de secondewijzer van een Zwitsers uurwerk van uitstekende kwaliteit bezigt men woorden als ‘kut’, ‘takkewijf’, ‘kankermongool’, ‘volslagen idioot’, ‘randdebiel’, of zelfs ‘tyfushoer’. Laffe hazen deinzen er niet voor terug doodsbedreigingen te verzenden via anonieme en ontraceerbare e-mailadressen.
Heb toch Respect voor mensen die zich belangeloos inzetten voor het goede doel! Als Yolanthe Sneijder-Cabau aandacht vraagt voor het lot van minderjarige prostituees, door zich acht uur lang te laten opsluiten in een hokje van één bij twee meter, voorzien van niets anders dan eten, drinken, en een smartphone, dan is het zó makkelijk om te zeggen: laat ze zich ook volspuiten in dat hokje? Of: stopt ze pingpongballen in haar kut, ter vermaak van toeristen? Of: Jan z’n moeder wil d’r servies terug! Of: acht uur lang met je smartphone zitten spelen, dat is toch helemaal geen prestatie! Of: wat een aandachtsgeil kutwijf ben je toch, Yolanthe!
Heb Respect voor de artistieke activiteiten die mensen ontplooien! Hoe zou u het vinden als u zou proberen een cumshot-selfie voor conceptuele kunst te laten doorgaan, en de mensen zouden zeggen: dat is helemaal geen conceptuele kunst, dat is een aandachtsgeile snol met sperma in d’r haar?
Heb Respect voor de gevoelens van anderen! Gevoelens zijn een wezenlijk onderdeel van ons mens-
zijn. Vindt u het dan werkelijk een prettig idee dat iemand zich elke nacht in de foetushouding in slaap huilt of vlucht in drank en drugs, alleen omdat u het nodig vond een opmerking te maken over hun tamponfoto? Dat zij iedere week hun ziel, die echt bestaat, bloot moeten leggen bij een therapeut die honderdzestig euro per uur opstrijkt alleen maar om hen te vertellen dat het misschien allemaal niet zo erg is als zij zelf geneigd zijn te denken?
Staat, Respecteer uw burgers! Men neemt aanstoot aan Zwarte Piet? Bon. Dan vervangen we hem toch gewoon door Witte Jantje, de vrolijke tolerantieclown? Pas de problème.
Respecteer uw eigen gevoelens! U heeft ze zelf ook! U hoeft niemand te overtuigen van het tegendeel. En dit geldt niet in de laatste plaats voor uzelf. Wees eerlijk tegen uzelf! Het hoort nu eenmaal bij het mens-zijn dat de mening van een volslagen onbekende het aller-aller-belangrijkste in de hele wijde wereld voor u is! Vecht daar niet tegen! Erken het gevoel, benoem het! Dompel uw ziel onder in dat gevoel! Wentel en zwelg er in! Smeer het over uw lijf als bodylotion! Huil!
Respecteer uw eigen werk! Zeker in tijden van economische onzekerheid geeft het geen pas u waar dan ook met een Jantje-van-Leiden vanaf te maken! Om ons land er bovenop te helpen dient eenieder zijn steentje bij te dragen. Stroop de mouwen op. Knallen. Voor uzelf en voor elkaar! Zelfs als u momenteel andere zaken aan uw hoofd heeft dan het leveren van een professionele topprestatie. Denk niet dat er ook maar één iemand zal zijn die uw slordigheid en nonchalance zal verwarren met ‘cool’ of ‘epic’ of ‘flair’ of zelfs ‘swag’. Neen!!
Vraag niet om Respect, eis het! U verdient het serieus te worden genomen. Sla met uw vuist op tafel en zeg: ik ben hartstikke boos, en dit neem ik niet meer! Een gebbetje op zijn tijd, best. Maar het moet nu echt afgelopen zijn met die lawine van schertsende, persoonlijk getinte opmerkingen! Respecteer uzelf. Zeg tegen uzelf: ik mag er zijn. Ik ben waardevol. Ik verdien warmte en liefde. Want dat verdient u. Omdat u het waard bent.