‘Je lichaam laat licht door. En je chakra’s zijn eigenlijk een soort prisma’s, op de plekken waar je lichaam het meeste licht doorlaat.’ Hij wijst zeven punten op zijn lichaam aan, beginnend bij een plekje onder zijn navel, eindigend op zijn kruin. ‘Als ze allemaal goed afgestemd zijn, worden de aparte kleuren omgevormd tot wit licht.’ Ik wil een grap maken over Marco Borsato, maar de esoterisch sfeer weerhoudt me. Ik ben thuis bij een vriend, die me beloofd had iets te doen aan de pijn in mijn rug, bovenin bij de schouderbladen, waar ik elk gewricht kan laten knakken. Ik ken hem via-via, een gedrongen joodse jongen, die zuipt als een slagschip en evenveel rookt als ik. Veel. Hij zingt en rapt, en heeft soms een dikke zwarte baard.
Uit de boxen waar normaal zijn nieuwste mixes uitkomen, van keihare broken-beat hiphop tot Super Mario Kart-bossanova, komt nu een new-age track. Een getokkeld akkoord, het geluid van brekende golven, en iets waarvan ik vermoed dat het de roep van een walvis is. Hij komt maar één keer per vijf minuten langs, maar elke keer schrik ik er toch weer van. Ik realiseer me nu dat het maken van kalmerende muziek moeilijker is dan je zou denken.
‘Ik ga je vandaag helemaal relaxed maken. Voel eens aan mijn handen? Ik voelde. Ze waren erg warm. ‘Alles trilt. Jouw lichaam trilt, het mijne ook. Zodirect, als je op de massagetafel ligt, verhoog ik de snelheid van de vibraties, waardoor jouw lichaam mijn energie kan overnemen. Je voelde toch dat mijn handen warm waren? Door die warmte worden je spieren straks heerlijk los.’ Dit begreep ik nog. ‘Daarna gaan we nog wat oefeningen doen.’ Op zulke momenten ben je er opeens niet meer zo zeker van dat het een goed idee was toen je in groep acht joggingbroeken definitief inruilde voor spijkerbroeken.
De massagetafel staat al klaar. Ik mag gaan liggen, met mijn hoofd in een gat waar nog net mijn neus inpast. Ik heb dan ook wel een ferme, maar je zou verwachten dat mensen die dit soort bedden maken daar rekening mee houden.
‘Ik ga nu je rug insmeren met notenolie.’ Hij praat zacht en laag, en als ik niet persoonlijk zijn succes met de vrouwtjes had kunnen meemaken, homo-erotisch. Hij begon me in te wrijven, en al gauw gloeide mijn rug zoals beloofd. Ik gooide er een plichtmatige kreun uit, want het moet toch van twee kanten komen, en zonk steeds dieper weg in de tafel.
Ik mag me omdraaien, en krijg een handdoekje over mijn borst gelegd, om de warmte vast te houden. De vriend cirkelt om het bed heen, ik durf niet te kijken, bang dat ik oogcontact maak en in lachen uitbarst. Plotseling pakt hij mijn tenen vast, en begint diep te ademen. Ik voel dat de spieren in mijn benen ontspannen, of denk het te voelen. Wil het voelen. Als je eenmaal ergens zo ligt, moet je er maar het beste van maken. Tien minuten lang krijg ik elke keer weer een stootje van opwinding als ik merk dat een spiertje ergens iets doet. Toen ik voor het eerst van mijn leven alcohol dronk, in de vorm van een Smirnoff Ice die ik deelde met een vriendin op haar kamer, terwijl we eigenlijk huiswerk hadden moeten maken, voelde ik hetzelfde. De hoop dat elke rare gewaarwording een deel van de krankzinnige trip zou zijn waarvan ik dacht dat het dronkenschap was, en waarvan ik nu denk dat het een massage is.
Hetzelfde new-age nummer staat nog steeds op. Ik zie een vastberaden muzikant voor me, die een halfuur lang in de studio hetzelfde akkoord aanslaat, en bij de vijfhonderdste maat eindelijk de fout ingaat. Sorry Fred, doe maar overnieuw, from the top ja, maak je geen zorgen, ‘t kan de beste gebeuren.
Een aansteker valt van de rand van het bed. Het geluid is onverwachts hard, en verpest de sfeer waar we beiden zo hard aan hebben gewerkt. Nu merk ik dat zijn huisgenoot in de keuken een pan bolognesaus aan het maken is. Het ruikt lekker, en ik krijg trek.
Terwijl ik begin te vermoeden dat er ook worteltjes in de saus zitten, staat de jongen over me heen gebogen met een klein kettinkje, en maakt bewegingen van mijn navel tot mijn kruin. Dit moeten wel de chakra’s zijn. En het kan zijn dat het ergens iets heeft losgemaakt, of dat het er gewoon tijd voor was, maar ik val in slaap.
‘Ik stop er nu mee, je lichaam kan niets meer opnemen. Het heeft geen zin om oefeningen te doen, je bent helemaal verzadigd.’ Ik word wakker, en mijn lichaam blijkt een hele hoop te hebben doorstaan. Na één les ben ik al vlot op weg geest en lichaam te scheiden. Ik mag opstaan, onwennig, na een uur lang geen enkele spier zelf te hebben hoeven gebruiken.
We steken een sigaret op. Ik ben net uit een donkere bioscoop gestapt, en het blijkt buiten gewoon nog licht te zijn. Ik kreeg nog een kopje thee. Het bleek normale Ceylon te zijn, gelukkig. Hij zette een van zijn nieuwe tracks op (‘die drums klinken toch gruwelijk, ze moeten alleen nog even uitgemixed worden’ ‘ja, ja’), en even leek het alsof er niets was gebeurd.
JG