AntoineIk schrijf je, omdat men in zware tijden een goede vriend het hardst nodig heeft. En het zijn zware tijden voor je. Niet alleen wordt de omvang van het kindermisbruikschandaal binnen de katholieke kerk steeds duidelijker, het ontbreekt je ook nog aan een partner op wie je aan het eind van de dag je woede, je frustratie op fallische wijze af mag reageren.

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Dat weet je als geen ander. Je bent zowel overtuigd katholiek, als overtuigd homoseksueel. Je leeft celibatair, maar hebt toch een seksuele voorkeur. Geen seks, maar wel moet je, in een interview, toegeven dat je lichaam zich af en toe ontlaadt, in je slaap. Je droomt nat. Gods woord en de wetten der natuur gaan samen als de paus en Durex Fetherlite. Het is geen schande Antoine, en dat weet je. Allen dromen wij nat. De een alleen later dan de ander.

Ik weet nog goed hoe mijn eerste droom verliep. Ik was dertien en twee klassen boven me zat een bloedmooi meisje met blonde pijpenkrullen, Liza. Ik droomde dat ze op een schoolfeest me voor het eerst een blik waardig achtte. Ze droeg een rok met bloemetjes, zwarte schoenen met kleine hakjes, en rode lippenstift als in een Franse film. Aan het eind van de avond kwam ze naar me toe, en terwijl Paradise by the dashboard light verder draaide, pakte ze m’n hand vast. Ik schrok wakker, de deken al nat. Waar droom jij over als je ’s nachts, badend in het zweet en met je ontladen lid aan de deken geplakt, wakker wordt, Antoine?

Ik dwaal af. Het zal je opgevallen zijn dat mijn toon zachter, zoeter is dan je van me gewend bent. Het is een bekend verschijnsel: mensen kopiëren het gedrag van degenen die ze liefhebben. En er is niemand die zijn woorden zo nauwkeurig weet te kiezen als jij, Antoine, koning van het eufemisme, afgod van de vergoelijking. Wanneer je het over kinderverkrachting hebt, noem je dat ‘incidenten’, seksueel misbruik heet machtsmisbruik, of ‘noodhomoseksualiteit’. Een begrip dat je uit de literatuur kent, en waarvan je duidelijk aangeeft, dat je dat uit de literatuur kent. Uit de literatuur dus. Daar ken je het begrip van.

Het moet lastig zijn om een geloof te verdedigen dat naastenliefde zo ruim opvat. Ik heb medelijden met je Antoine, advocaat van de duivel, als ik je zie. In de krant, of op tv, in je uitgemeten zwarte priestergewaad met een boord strak om de nek. Pas je wel op dat je boord niet té strak zit? Zoiets is handig bij de kapper, het voorkomt kriebels in de nek na afloop, maar kan ook de bloedtoevoer naar de hersenen onderdrukken. Soms ben ik daar bang voor, Antoine, dat je hersenen niet genoeg bloed meer krijgen om helder na te denken.

Want die ene vraag blijft rondspoken: Waarom het celibaat? Laat me vooropstellen dat ik begrijp hoe mooi het kan zijn om datgene wat je het liefste wilt, bewust niet te nemen. Als ik uit ben geweest en ’s nachts naar huis fiets, om maar iets te noemen, kan ik aan niets anders denken dan een broodje shoarma. Als de honger vanzelf weggeëbd is wanneer ik in bed lig, voel ik me beter dan in welk ander scenario dan ook.

Maar seks is geen shoarma, Antoine.

Ook kan ik me van vele priesters voorstellen dat een lustloos leven een goed excuus is om nooit kennis te hoeven maken met de hardheid van een vrouw. Het is niet makkelijk om keer op keer de afwijzing te accepteren van een vrouw die vindt dat je ogen te dicht bij elkaar staan.

Bij jou kan dat niet het geval zijn. Niet alleen om je steelse, ondeugende blik waarmee je iedere vrouw uit de kleren kan krijgen, niet om je naam die klinkt als een Formule1-coureur in een jurkje, niet om je zoete stem, die genocide doet klinken als een pastasalade, niets van dat alles. Zoals ik aan het begin van mijn schrijven al zei, je bent homoseksueel. En homoseksuelen, die neuken bij bosjes.

Maar wat is dan je motief geweest? Ik kan er slechts naar gissen. Vanaf je jeugd al voelde je je geroepen om priester te worden. Een katholieke jeugd zoals vele anderen, waarin je slachtoffer werd van een katholiek leider op zoek naar onervaren genegenheid. Hij hield je tegen zijn zij. Je hoofd moest je op zijn toog leggen. Ik kan niet anders dan geloven dat dat het moment was waarop je dacht: ja, dit wil ik ook.

Liefs,
JV

Archief