Totdat ik de naam Yuki op de omslag van het boek zag staan, dacht ik dat Yuki helemaal geen echte naam was, dat het alleen gebruikt werd als koosnaampje door de moeders van de kleine Yuri’s en Youps van deze wereld. Maar het lijkt wel alsof de ouders van Yuki Kempees bij zijn geboorte al wisten dat hij nooit het denkniveau van een kind zou overstijgen.
Kempees is door het tijdschrift Jackie verkozen tot een van de vijftig meest begeerde mannen van Nederland en aanvankelijk dacht ik dat ik jaloers op hem was en zijn debuutroman Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn daarom een kutboek vond. Gister zag ik echter in de supermarkt een vrouw die de Jackie kocht. Ze was halverwege de dertig, zo’n twintig kilo te zwaar en kocht naast de Jackie ook drie zakken naturelchips, twee flessen cola-light, een diepvriespizza en een doktersroman. Toen besefte ik dat mijn mening over het boek niets te maken had met mijn jaloezie, maar alles met het boek zelf.
Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn is een goed boek als je een naar zweet stinkende jongen van zestien bent, die niet misstaan had in een Clearasilreclame en de hele dag alleen maar aan seks kan denken.Het boek staat namelijk vol met dingen die zestienjarigen tot de verbeelding spreken. De hoofdpersoon, die stomtoevallig ook Yuki heet, vult zijn dagen met drinken, drugs gebruiken en het neuken van de mooiste vrouwen van Amsterdam, die door zijn fantastische bedprestaties altijd klaarkomen. Toch voelt Yuki zich onzeker over zichzelf en zijn leven en kan geen vrouw hem meer dan een week bekoren. Dit heeft te maken met de zelfmoord van zijn vriend Mick, een jongen waar Yuki erg tegenop keek en die hem de fijne kneepjes van het vrouwen regelen heeft geleerd. Twee keer lukt het Yuki wel om zich langer aan een en hetzelfde meisje te binden, maar beide keren loopt het toch weer spaak omdat Yuki geen vrede kan hebben met zichzelf en de dood van Mick geen plaats kan geven. Het boek eindigt met een mislukte zelfmoordpoging, waarna Yuki op het punt staat om eindelijk zijn verdriet over Mick te delen met de nieuwe buurman die bij hem aanklopt omdat hij zijn vrouw zoekt, zodat de cirkel rond zou zijn en hij de periode af had kunnen sluiten, maar doet dit uiteindelijk toch niet, zodat de cirkel niet mooi rond is en daarmee niet eens een cirkel, waarmee je, teruggrijpend op de titel, kunt stellen dat Kempees het zelf ook geen al te best boek vindt, omdat hij naar eigen zeggen alleen van mooie ronde cirkels houdt.
Om het boek begrijpelijk te houden voor de nog beperkte intellectuele vermogens van zestienjarige jongens heeft Kempees zich niet gewaagd aan moeilijk taalgebruik. Yuki en zijn scharrels zeggen gewoon waar het op staat. ‘‘Je vraagt je zeker af waarom we nog niet liggen te neuken?’ ‘Nou ja, weet ik veel. Normaal kun je niet wachten, en krijgt je vriend dan geen vermoedens als je hier te lang blijft?’’ Ook ingewikkelde thematiek mijdt Kempees in het belang van zijn lezers. Yuki houdt zich verre van politieke kwesties of ethische dillema’s omdat hij net zoals de meeste zestienjarigen alleen maar met zichzelf bezig is. Hij is zelfs zo sympathiek om zich in te leven in hun spelvaardigheden omdat hij natuurlijk dondersgoed weet dat het het Singel is en toch op pagina 73 de Singel schrijft.
De thema’s die wel aangesneden worden, liefde, seks, drank en drugsgebruik, worden beschreven in klare metaforen, geschikt voor zestienjarigen. Als Yuki Lot spuitend laat klaarkomen met zijn ongeëvenaarde beftechniek: ‘De kurk schiet met een knal van de fles, het vocht heeft een uitgang gevonden.’ Als hij zijn soepele omgang met vrouwen onder woorden wil brengen: ‘Terwijl ik naar haar keek rolden de woorden als vanzelf uit mijn mond, alsof de zinnen die ik maakte kunstwerken waren en haar ogen de subsidie betaalden.’ Tussen neus en lippen door wijst Kempees zijn lezers ook nog even op het belang van kunstsubsidies. Als hij de stem van een meisje wil omschrijven: ‘Als haar stem een smaak zou hebben zou het ongetwijfeld een rode vrucht zijn, framboos of aardbei ofzo.’ En de liefde is voor Kempees ‘als het mooiste landschap of een oceaan met het helderste water. Als een land zonder grenzen.’
Nu is het bewonderenswaardig als je je als schrijver kunt inleven in de belevingswereld van puberjongens en een boek kunt schrijven dat ze aanspreekt en er tussen de regels door toch enkele wijze levenslessen in weet te verstoppen die ze verder kan helpen op hun weg naar volwassenheid. Maar deze ‘adolescentieromans’ zijn doorgaans te vinden op een speciale plank in de boekwinkel en ook op het omslag staat aangegeven dat men met een boek voor jongeren te maken heeft. Bij Kempees is dit niet het geval en afgezien van de vrienschap tussen Yuki en Donnie, een flamboyante nicht, waaruit blijkt dat je ook als populaire jongen best vrienden kunt zijn met een homo, zijn er geen wijze levenslessen in het boek te vinden. Daarom kan alleen maar geconcludeerd worden dat Kempees niet bewust een boek voor jongeren geschreven heeft, maar zelf nog de belevingswereld van een oversekste zestienjarige mbo-er heeft. Dus als je daarmee een plaats verdient in de top vijftig van meest begeerde mannen van Nederland, kan ik dat dikke wijf uit de supermarkt wel op mijn buik schrijven.