In het CJP-magazine lees ik dat ‘Arjen Lubach schrijft’. Bij sommigen was je al bekend van het zure mondje dat je als jurylid van Lama gezocht herhaaldelijk trok, anderen kenden je van de Indianenverhalen over je bedervaringen met Susan Smit. Ik had Susan Smit altijd al met geurkaarsen geassocieerd, maar nu zij tussen de historische en spirituele boeken door, ook tijd vindt om zich het hof te laten maken door Peter R. De Vries en door jou, terwijl zij het in interviews altijd over haar blonde pilotenvriend en studentikoze buurjongens heeft, begint de beeldvorming rondom Susan Smit steeds onhygiënischer vormen aan te nemen.
Ik begreep echter dat de bedavontuurtjes met Susan geen lang leven beschoren waren, dus ik zal je er niet te lang mee lastig vallen. Afwijzing door een geliefde kan diepe wonden slaan, ik weet waar ik het over heb.
Wat betreft jouw eigen onhygiënische imago: ik geloof niet dat het iets met je zure mondje te maken heeft, zelfs je stoppelbaard hoeft er van mij niet af; ik denk dat het aan je hangende oogleden ligt. Mijn advies: sla alle cosmetica die ervoor op de markt is over, en onderga direct een ooglidcorrectie.
In het CJP-magazine lees ik dus dat ‘Arjen Lubach schrijft’ en wel: ‘brieven aan vrienden, vijanden, kennissen en geliefden.’ ‘Jij leest mee’ voegt het CJP-magazine daar aan toe, een toevoeging voor de lezer die alleen kan vermoeden dat de lezer van het CJP-magazine graag aan de hand genomen wordt. Ik begreep niet veel uit je laatste open brief aan A.L. Snijders, ik kon wel vaststellen dat er niemand aan de hand genomen werd.
A.L. Snijders, die op zijn 55e debuteerde en vooral bekend is, als we de googlehits mogen geloven, vanwege de uitvinding van het Zeer Korte Verhaal (afgekort: ZKV) en zijn vriendschap met Tommy Wieringa, verdiende het een brief van je te ontvangen. Om expliciete redenen, zo schrijf je:
Ten eerste mijn aanwezigheid hier, in het Hollandse Niets (hier bedoel je het huis van je vader in het Groningse Ede Staal), waar ook u ooit wilde zijn toen u Amsterdam verliet. Verder herinnerde ik me hoe Gerbrand Bakker, Jan van Mersbergen en ik onszelf precies een jaar geleden bij u uitnodigden om versgebakken brood te eten, iets dat tot op heden nog niet heeft plaatsgevonden, maar misschien draagt deze herhaling in grote oplage er aan bij.
Beste Arjen, als ik op deze brief af mag gaan, en ook op je opstelling in interviews, begrijp ik dat je je niet graag met onbelangrijke zaken bezig houdt. Zo las ik dat je niet van ringtones houdt, of van mensen die hun zin beginnen met ‘ik heb zoiets van’ en massaal dezelfde programma’s bekijken. Om je schijnbare intellect kracht bij te zetten, schaar je jezelf graag in het rijtje van Jan van Mersbergen en Gerbrand Bakker. Samen delen jullie de afkeer van voorgebakken pistolets en geven jullie de voorkeur aan versgebakken brood, en dan alleen als A.L. Snijders er met zijn broodbakmachine voor in de weer is geweest.
Arjen, ik begrijp dat je op eenzame hoogte wilt staan, of in ieder geval je CJP-lezers het gevoel wilt geven dat je een genie bent door te strooien met onbekende namen.
Ik adviseer je je niet langer te beroepen op het idee dat onbekende namen angst inboezemen, zeker als de eigenaren van deze namen nog steeds in leven zijn en te achterhalen als tamelijk onbelangrijke figuren.
Houd jezelf niet langer voor de gek, zeker wanneer je in Het Parool zegt dat je schrijft om ‘het allemaal draaglijk te maken’. Wat je met ‘het’ precies bedoelt, vertelt het verhaal niet, maar het is niet moeilijk in te vullen. Je bevindt je in een vicieuze cirkel van middelmatigheid en om dat draaglijk te maken, denk je dat het schrijven van boeken en wartaal in het CJP-magazine je troost kan bieden. Na heel wat manuren therapie-ervaring kan ik je vertellen dat het beter is eruit te stappen.
Geef niet langer A.L. Snijders bevelen en schaf zelf een pak broodbakmix aan, zet je over je allergie voor de massa heen en trakteer jezelf op een apparaat van Marktplaats dat er een gezonde klont van kan draaien. Verdwijn vervolgens in het Hollandse Niets en ontdek hoe draaglijk het leven voor Arjen Lubach kan zijn.
OK