Vanochtend werd bekend dat Henk Krol per direct afscheid neemt als lid van de Tweede Kamer. Zijn timing is opmerkelijk, slechts één dag voor het verschijnen van Propria Cures, waarin u een stuk aantreft dat weinig heel laat van Henks geloofwaardigheid. Ongetwijfeld heeft deze vernietigende beoordeling van zijn kunnen ertoe geleid dat Henk de enige juiste beslissing heeft genomen. Hij treedt hiermee in de voetsporen van Jan Arends, die ook al leerde dat je advies van PC niet naast je neer kan leggen. Lees hier vast het artikel in kwestie.
DD beschouwt algemeen: Ouderdom
Tijdens de Algemene Beschouwingen vroeg ik mij een aantal dingen af. Naast ‘Wat zal ik vanavond eens gaan doen?’ en ‘Heb ik nog afwasmiddel in huis?’ was de meest prangende vraag: ‘Wie is toch die dommige man die lijkt op de liefdesbaby van Ahmed Aboutaleb en Robert Vuijsje?’ Die man, zo leerde ik, is Henk Krol. Journalist, hacker, politicus.
Ondanks dat ze herhaaldelijk het tegendeel beweren, begrijpen politici doorgaans weinig van ‘de samenleving’, dat morsige decor waar wij onze dagen slijten. Een ding hebben politici echter altijd goed in hun oren geknoopt: begin geen partij voor mensen die toch niet gaan stemmen. Daarom is er geen scholierenpartij, geen moslimpartij en geen bejaardenpartij. Het doorbreken van dit dogma is een van de vele voorbeelden van dingen des levens die Henk Krol niet zo goed heeft begrepen.
Ik zal hier niet verzanden in een tirade over babyboomers en de vele sociale extraatjes die ze door de jaren heen geïncasseerd en daarna opgeheven hebben. Ik zal niet de vergelijking trekken tussen de babyboomgeneratie en een bergketens verpulverende gletsjer of een oudtestamentische sprinkhanenplaag. Dat is allemaal al uitgelegd in een uitstekend opiniestuk van de hand van Yvonne Hofs.
In dit stuk geeft Hofs uiting aan haar verbijstering over de claim dat gepensioneerden zo verschrikkelijk worden benadeeld in deze fiscaal barre tijden. In diverse lezersbrieven is Hofs hard afgerekend op de kille toon die zij aanslaat tegen ouderen. Ze heeft het over “schaamteloos egoïsme en grenzeloze onwetendheid”. Voor het hondsdolle beschermen van het eigen pensioen ten koste van dat van alle andere mensen is schaamteloos egoïsme nog een brave term, en dat het volk onwetend is hoefde je de oude Grieken al niet meer te vertellen, dus Hofs gedraagt zich nog. Daarnaast maakt ze, net als ik hier graag wil doen, een onderscheid tussen 50-plussers in het algemeen (dat zijn gewone brave mensen zoals u en ik), en de aanhang van Henk Krol. Wanneer ik verder aan ouderen, 50-plussers of bejaarden refereer bedoel ik deze laatste groep.
Bovendien toont Hofs zich bijzonder meelevend jegens ouderen, en spreekt ze haar begrip uit voor het gevoel dat, “nu jullie op je kwetsbaarst zijn, (…) die zekerheid onder jullie vandaan getrokken [wordt].”
Gelukkig gaat het hier niet over de gevoelens van ouderen, maar, zo herinnert u zich hopelijk nog, over Henk Krol. Deze serieuze politicus, wiens partijlied de titel ‘Henkie’ droeg, krijgt het er in Hofs’ artikel flink van langs. Hofs poneert de stelling dat ouderen terecht een deel van hun pensioen in moeten leveren. “Iedereen die zich ook maar een beetje in de pensioenproblematiek verdiept, zou dat in moeten zien. Henk Krol ziet het niet. Desondanks of juist daardoor heeft zijn 50Plus-partij tien Kamerzetels in de peilingen.” Vervolgens geeft Hofs een aardige typering van Krol door te stellen dat hij nooit ingaat op de argumenten van zijn tegenstanders, maar in plaats daarvan tot vervelens toe herhaalt wat hij al eerder heeft gezegd over de onmenselijke toestand waarin de oudere van nu verkeert. Dat die toestand helemaal niet zo onmenselijk is wordt in de rest van het artikel door Hofs kalmpjes uitgelegd in een stuk of dertig alinea’s aan door cijfers onderbouwde, zorgvuldige redeneringen. De voornaamste conclusie van haar stuk: het zijn de jongeren van nu die uiteindelijk het langste mogen werken en de meeste premie mogen betalen voor het kleinste pensioen. Het overschot aan door hen betaalde premie is nodig om de klagende ouderen van nu in leven te houden.
De Volkskrant is de beroerdste niet als het gaat om het afstaan van kolomruimte aan volslagen incompetente debielen, dus Henk Krol kreeg een hele pagina in een doordeweekse krant om op deze ‘beschuldigingen’ in de vorm van controleerbare feiten te reageren. Krols eerste zin is eigenlijk al voldoende: “Dat ouderen, meer dan andere groepen, financieel worden benadeeld door het kabinetsbeleid staat als een paal boven water.” Ik zou graag in trefzekere, eloquente bewoordingen gehakt maken van deze blinde discussiezet, maar daar ben ik eigenlijk te boos voor: Henk Krol is een ongelofelijk domme lul. In de laatste alinea van zijn stuk gaat hij overigens nog even in op Hofs’ beschuldiging dat hij nooit ingaat op de argumenten van zijn tegenstanders: “Ik koos er in dit artikel voor om niet op alle argumenten van Yvonne Hofs te reageren. Dan wordt het een welles-nietesverhaal waar ouderen tegen jongeren worden uitgespeeld, en daar wil ik niet aan meedoen.” De verkiezingsretoriek die Krol in plaats daarvan in de Volskrant af heeft laten drukken maakt van de kwestie natuurlijk helemaal geen welles-nietesverhaal maar een onderbouwd, op wederzijds respect gebaseerd debat.
Sta er even bij stil: Henk Krol is volksvertegenwoordiger. Hij is een van de honderdvijftig mensen die wij de eer hebben gegund om ons, als volk, te vertegenwoordigen.
Hofs heeft van haar stuk een vrij technisch verhaal gemaakt, met veel cijfers en uitleg over politieke beslissingen van soms decennia geleden, maar daarmee onderbouwt ze wel haar verhaal. Henk Krol gebruikt in zijn stuk ook veel cijfers. Zo noemt hij een keer het jaartal 2010, heeft hij het een keer over ‘honderdduizenden’ (uiteraard ouderen die krap bij kas zitten), en noemt hij verder nog 60-plussers, en natuurlijk drie keer de naam van zijn eigen partij, waarvan de naam formeel gezien ook een getal bevat. Krol stelt in een van zijn vele holle oneliners dat we onszelf niet rijk, maar zeker ook niet arm moeten rekenen. Misschien is het een goed idee als Henk bij zichzelf begint en ophoudt te mekkeren over de schrikbarend schrale huishoudboekjes van onze rimpelige medemens. Als ik gepensioneerd was, krap bij kas zat, en evengoed in staat was tot het schrijven van een coherent betoog, zoals vele briefschrijvers in dezelfde krant waar ook dit gedrocht van een opiniestuk in was afgedrukt, zou ik me de ogen uit mijn hoofd schamen voor een woordvoerder als Henk Krol. 50Plus is een partij die naadloos aansluit bij de PVV en de SP, die andere twee partijen die verantwoordelijk zijn voor de tergende vervlakking van het debat in de Nederlandse politiek. Als ik nu over de opkomst der horden begin ben ik vast een elitaire, rijke student met een grachtengordelmentaliteit. Maar ze komen, en mensen als Henk zijn hun spreekbuis. Mensen die vinden dat een spreekwoord uitstekend als weerlegging van kritiek kan dienen.
Dat iemand die overduidelijk niet kan schrijven een stuk voor een landelijke krant mag maken is al erg, maar dat zo iemand Kamerlid is, en dus niet door de beveiliging bij de interruptiemicrofoon wordt weggehaald, is nog veel verschrikkelijker.