Op mijn Facebookoverzicht is het al een paar weken heerlijk rustig. Sinds ik iedereen heb geblokkeerd die iets mij onwelgevalligs schreef over de crash van vlucht MH17 zie ik ook beduidend minder holistische Youtubevideo’s, chemtrailfotoalbums en vragenlijsten die moeten bepalen welke van de zeven archetypische oerpersoonlijkheden ik heb.
Hoe deze volstrekte malloten in mijn lijst terecht zijn gekomen weet ik niet, dat wil zeggen, ik weet van elk van de personen die mij zo het kapitalistische bloed onder de biologisch afbreekbare nagels vandaan halen, hoe ik ze ken. Ik weet alleen niet hoe en wanneer ze zijn afgegleden naar de volkomen krankzinnige Niburu-slangenkuil waarin ze nu rondkronkelen, het schuim op de mond, krijsend over de illuminati en het zionistisch wereldcomplot, zonder overigens te weten hoe je illuminati spelt, of wat een zionist nu eigenlijk is.
Facebook is gebouwd op de misvatting dat iedereen iets boeiends te melden heeft, en dat is koren op de molen van de geesteszieke complotindustrie, die louter bestaat uit mensen die deze misvatting inderdaad vurig aanhangig zijn. Men neme een these waar geen speld tussen te krijgen is: alles wat je weet, weet je via de media, en niemand weet of de media te vertrouwen zijn. Deze aanname is absoluut waar. Ik koester met liefde de mogelijkheid dat de Noord-Koreaanse propaganda waar wij zo om lachen de eigenlijke objectieve nieuwsgaring is, en onze Westerse wereld, waarin alle kunst en wetenschap niet ontsproten is aan drie generaties paffige Aziaten, juist uit louter overheidspropaganda bestaat. Het is met dit soort opvattingen echter net als met het solipsisme: het klopt inderdaad dat je alleen van jezelf daadwerkelijk kunt bewijzen dat je bestaat, en dat er geen enkel solide bewijs is dat ik niet schizofreen ben en ik alle mensen om mij heen, en dit blad, en de maatschappij, volledig heb verzonnen en ik in werkelijkheid besmeurd met mijn eigen uitwerpselen in een isoleercel lig, waar ik door de insecten die de werkelijke heersers over de wereld zijn in leven word gehouden omwille van mijn organen. Je moet er alleen niet je leven op inrichten.
Toch is het leven van vrijwel alle complotdenkers ingericht op een heilig geloof in hun complot, wat ze vervelender maakt dan de enkele verdwaalde gelovigen die ik in mijn vriendenlijst hebt. Gelovigen worden doorgaans alleen maar vervelend als ik zelf begonnen ben, bijvoorbeeld door ze onder een status die zich boos maakt over de supermarkt die op tweede Kerstdag geopend is, te wijzen op het feit dat hun geloof een zeer persoonlijke levensinvulling is, een keuze zelfs, en dus geen norm waar de hele maatschappij zich bij neer hoeft te leggen. Als ik er dan nog de Bijbelse waarde van naastenliefde tegenaan gooi heb je de crucifixen aan het dansen, maar laat ik niet nog verder van mijn betoog afdwalen. Complotdenkers geloven in hun eigen gelijk, en hebben bovendien een stevige drang tot kerstening, immers, wij zijn arme dwazen die door de illuminati in het duister worden gehouden over de werkelijke inrichting van de wereld, en de schellen moeten ons van de ogen vallen omdat een glorieuze held met een weblog en een proxyserver ons het licht laat zien. De complotdenker is een egocentrist pur sang. Ten eerste omdat hij denkt als een van de weinigen zicht te hebben op de waarheid, een aanname die niet zonder een veel te groot gevoel van eigenwaarde kan. Ten tweede omdat hij zich als verlosser profileert, iemand die niet alleen de onbetwistbare waarheid in pacht heeft, maar die er ook nog eens uit de goedheid van zijn hart alles aan doet om die waarheid aan zo veel mogelijk mensen op te dringen. De echte uitwassen heb ik ook al voorbij zien komen op facebook, types die een speciaal programma installeren dat hen vertelt door hoeveel mensen ze ontvriend of geblokkeerd zijn. Wekelijks worden deze stigmata aans ons, ongelovige Thomassen, getoond in een statusupdate: kijk eens hoe ik gehaat word, kijk eens wat een martelaar ik ben.
Omdat ik nogal een gebrek aan inlevingsvermogen heb, ergerde ik me wel aan deze mensen, maar voelde ik me nooit geroepen er iets aan te doen. Elf september was een Amerikaans regeringsproject. Nanobots worden door ons eten geroerd. Vaccinaties veroorzaken autisme. Ik vond het allemaal ergerlijk, maar werd nooit echt boos. Soms probeerde ik, als het me echt te gortig werd, in discussie te gaan, maar met mensen die hun mening als een feit behandelen is het moeilijk discussieren. Het keerpunt kwam toen ik een gesprek las dat, enigszins geparafraseerd, als volgt verliep:
Idioot 1: Vlucht MH17 is neergeschoten door rebellen!
Idioot 2: Je hebt het mis hoor. (Link naar onbekende nieuwsbron). Het is inmiddels bewezen dat het vliegtuig uit moest wijken voor onweer. Dus het vloog een andere koers.
Idioot 3: Inderdaad! En wie veroorzaakt onweer? Precies!
Voor wie nog niet op de hoogte is van wie onweer veroorzaakt: dat is natuurlijk de Bilderberggroep, die er financiele baat bij heeft als de Koude Oorlog weer oplaait. Met hun duivelse jujumachines hebben zij een onweerswolk opgeroepen die de arme inzittenden van de Boeing naar een wisse dood heeft geleid. Victorie voor het grootkapitaal!
Helaas voor de complotdenkers werd al snel daarna, mede door ettelijke foto’s van journalisten die niet bij hun ouders in de kelder Niburu zitten te refreshen, maar daadwerkelijk met gevaar voor eigen leven in het rampgebied waren, duidelijk dat 17 juli 2014 een stralende, bloedhete dag was in een reeks van stralende, bloedhete dagen die de bergingswerkzaamheden er ongetwijfeld niet prettiger op hebben gemaakt. Zonder scrupule werd een nieuwe theorie van stal gehaald: vlucht MH17 was vlucht MH370 (of: vlucht MH17 is op Schiphol volgeladen met lijken van mensen die al weken dood waren). Ik vroeg aan de complotdenkers waarom ik al een tijdje, eigenlijk ongeveer sinds die vliegramp, niets meer van mijn naar Bali reizende vriend had vernomen. Het is nu heerlijk
rustig op mijn Facebookoverzicht.