Christiaan Weijts
Studentenverenigingen, met name de corporale, zijn doodsbenauwd voor journalisten. Dat merkte ik tijdens mijn jaren als verslaggever voor het Leids universitair weekblad Mare. Zelfs de meest onnozele vraagjes die je een Minervalid, -huis of -jaarclub wilde stellen, moest eerst langs een voorlichter. Of je nu een vrolijke zomerpagina wilde maken met plaatjes van jaarclubmeisjes in bikini op het strand of iets wilde checken na een huisbrand met oud-en-nieuw, altijd werd je doorverwezen naar de ‘Assessor Extern’, een soort Rijksvoorlichtingsdienst, die exact deed wat voorlichters altijd doen: dwarsliggen, ontkennen, afhouden. En heel vaak onbereikbaar zijn.