AB
‘Wees altijd lief voor een eend, want een eend is ook iemand z’n moeder’, zong ik altijd op scoutingkamp. Die songtekst heeft een stukje bewustzijn gewekt. Het heeft ervoor gezorgd dat ik altijd lief heb willen zijn voor de ander. Bij PC werd dat niet altijd gewaardeerd.
Met vier andere gringo’s liep ik door een rustige laan in São Paulo. Het was een warme avond en de sfeer zat er goed in. Plotseling hield de rest stil. ‘Waar is het feestje?’ wilde ik vragen. Toen zag ik de man die voor ons was gaan staan. Hij droeg een groot, zwart pistool. Continue reading
‘De inhoud van jouw boek Oikofobie vertoont veel overeenkomsten met het PVV-gedachtengoed’, merkte de presentatrice van een radioprogramma onlangs op tegen publicist Thierry Baudet. Baudet, die altijd ongemakkelijk lijkt te worden van complimentjes, wist zich ook na deze eervolle vergelijking geen houding te geven. ‘Er zijn verschillen hoor’, zei hij zachtjes. Continue reading
Elk mens, hoe slecht ook, doet soms iets goeds. Zo ging ik onlangs naar Artis met een eenzame oudere. Natuurlijk erg leuk voor de eenzame oudere, maar ook prettig voor mij. Sinds de zomervakantie begonnen was, was voor drie euro naar de dierentuin gaan namelijk niet meer mogelijk. Ditmaal betaalde de PvdA.
Mijn PvdA-lidmaatschap is een residu uit een duister verleden bij G500, die club voor nette jongeren. Uit luiheid, en een beetje uit mededogen, heb ik het lidmaatschap aangehouden. Zo kwam het dat ik een mail kreeg met het verzoek een eenzame oudere rond te rijden in deze wonderlijke tuin vol dieren. Dit alles -aldus de mail – ‘om aandacht te vragen voor eenzaamheid onder ouderen’.
Over EU-president Herman van Rompuy wordt niet altijd vriendelijk gesproken. Dat is jammer omdat Herman van Rompuy een sympathiek man is met een aandoenlijke hobby: haiku’s schrijven. Geen nare politieke haiku’s, maar lieve haiku’s over kleine onderwerpen, zoals de jaargetijden. Die haiku’s zet hij dan op zijn homepage.
Er zijn wel meer voorbeelden van machtige mensen met aandoenlijke hobby’s, maar dat is allemaal gemaakt. Zo schildert Bush jr. tegenwoordig kleine hondjes, een wel erg opzichtige manier om een aaibaar imago te krijgen. Nee, in het geval van Herman van Rompuy is het authentiek, komt het uit zijn hart. Van Rompuy laat zien dat in contact staan met de elementen het belangrijkste is, veel belangrijker dan wereldpolitiek bedrijven. Zo heeft hij het graag over meeuwen, bladeren, waterdruppels, schapen en bomen. Natuurlijk zijn ook deze dingen te politiseren, maar minder makkelijk dan vechtmissies, polders, autowegen en flatgebouwen. Het belangrijkste: hij zal met zijn haiku’s ook nooit en te nimmer op de man spelen, een verademing. Continue reading