PC-Cultuur
Marcel Duchamp wist dat één urinoir voldoende is om een boodschap over te dragen. En hij wist ook dat je met meerdere urinoirs, mits goed aangesloten, niet meer met een te maken kunstexpositie hebt, maar een openbaar toilet. Zelfbenoemd kunstenaar Steven de Peven is precies in deze val getrapt. De eerste keer dat je bijvoorbeeld de aanwijsstok voor bejaarden ziet, compleet met afgestompte punt, zou je nog kunnen zeggen dat de kunstenaar een goed idee heeft gehad. Maar als je dan het aanwijsstokje met kromming voor hoeken, of om naar twee punten tegelijkertijd te wijzen, of om naar jezelf te wijzen, hebt gehad, begint er bij de bezoeker iets te dagen. Die man heeft verder geen ideeën. Als een kind dat net lof van zijn ouders heeft geoogst omdat hij met één hand kan fietsen, is hij nu tot zeurens toe heen en weer aan het fietsen, vissend naar meer complimenten. Na twintig aanwijsstokjes te hebben gezien, waan je je niet meer bij een expositie, maar in de Xenos.
Het concept kan de tentoonstelling dus niet dragen. De uitvoering evenmin. De takken, die waarschijnlijk in elk willekeurig bos gevonden kunnen worden, zijn nauwelijks schoongemaakt of ontknot. Het handvat is nauwelijks te onderscheiden van het wijsgedeelte, waarschijnlijk omdat ze beiden met dezelfde rode tape zijn omwonden. Geen van de stokjes kan voor zichzelf spreken, een handgeschreven kaartje is nodig om te laten zien dat het stokje een aanwijsstokje is, en niet een ongelukkige samenkomst tussen verf, touw en twijg, alsof Sipje en Sopje uitgegleden zijn tijdens het verven van hun SM-kelder. Het enige wat nog serieus te nemen valt aan deze expositie zijn de prijzen, die de gemiddelde winstmarge van een willekeurig Koninginnedag-standje ver overstijgen.
Vandaag de laatste dag van de Aanwijsstokjes-expositie in De Brakke Grond, 19.00-01.00.
Eindelijk is ie er, de trailer van Komt een vrouw bij de dokter. Naar het gelijknamige boek van Kluun. U reageerde nogal hysterisch op zijn gastbijdrage in het intreenummer, maar na deze trailer kan er geen misverstand over bestaan: Kluun is niet alleen een geweldige schrijver, maar ook de redder van de Nederlandse film. Reinout Oerlemans hoefde slechts een paar jaar in L.A. te wonen (ok, en een baard te kweken) om de beste Nederlandse film ooit te regisseren. Geen soundtrack met Di-rect of Daan Schuurmans in zwembroek, maar tieten. Heel veel tieten. Alleen al in de trailer tellen wij vier borstenscenes met Anna Drijver en Carice van Houten, die zelfs in het eindstadium nog een lekker wijf is. Kluun, namens de mensheid: bedankt. Enig puntje van kritiek: de voorgevel van Halina Reijn konden wij nergens bekennen. Of staat die op de DVD met bonusmateriaal?
2009 belooft een goed jaar te worden voor degenen die sinds Turks Fruit geen goede Nederlandse trekscène in de bioscoop hebben gezien.
Voor de liefhebbers van seks die altijd weer eindigt in huilen (‘maar schatje, dat vond je toch juist lekker?’), Tirza van Grunberg wordt verfilmd, met de altijd erogene Sylvia Hoeks in de titelrol. Dus als u ook vindt dat het genot van de beleving van seksualiteit eigenlijk de vernedering is, weet u waar u moet zijn. Maar de film is ook uitermate geschikt voor liefhebbers van pedofilie, seks met terroristen, gedwongen seks, betaalde seks en verzonnen seks. Grunberg is na twee romans namelijk al uitgekeken geraakt op de missionarispositie.
Bent u meer van snelle seks na een vlotte babbel? Kluun wordt ook verfilmd. Carice van Houten zal in de rol van de vrouw die bij de dokter komt, eerst moeten acteren dat ze enorme borsten heeft, daarna dat ze er geen heeft. Een hele prestatie, maar als iemand het kan, dan is het Carice wel. Goed nieuws: we hebben ons door iemand die Komt een vrouwtje bij de dokter daadwerkelijk gelezen heeft, laten vertellen dat de seks stopt zodra de borsten eraf zijn.
En de seksscène’s in de film van Robert Vuijsje’s ‘Alleen maar nette mensen’? De casting moet nog gedaan worden, maar wij tippen pornoster Amber Elisa, bekend van het huis van Rapper Steen en die sekslijn met die dikke kale vent in een roze chevrolet. Met zekerheid weten doen we het natuurlijk niet. De enige andere donkere acteur die wij kennen is namelijk Hakim.
(laatste tip: Propria Cures bevat geen nietjes, en is dus ook goed bruikbaar als hygiënedoekje)
Het is zover. Vanavond om 20.45 stipt rennen er weer 22 man achter een bal aan. Uiteraard voor veel te veel geld en ja het is maar een spelletje, maar wel een fucking tof spelletje. Nog bezig met de laatste aanpassingen voor de poule op uw werk? Denk dan eens aan Jeroen Verhoeven. Want heeft je club een cultheld nodig? Dan koop je die als je Ajax heet gewoon aan. Verhoeven is de enige speler in de Eredivisie die meer dan honderd kilo weegt en kreeg bij zijn oude club Volendam de bijnaam ‘De ham van Volendam’. De derde keeper van Ajax heeft ook een website. Voetbal was nog nooit zo aandoenlijk.
Wat een schrik deze ochtend, bij het lezen van de krant van wakker Nederland. Geef je net je Danerolles-croissant een behandeling met jam uit zo’n gezellig klein potje van Albert Heijn, lees je dat Ellen ten Damme levensmoe is. In de Telegraaf maakt Nederlands lekkerste halftalent bekend volgende maand mee te doen aan een messenwerpact in het circus. Voor iemand bij wie alles wat ze aanraakt maar half lukt, kun je je afvragen of dat nou wel zo verstandig is, jezelf laten bekogelen met complete messensets. Ten Damme zelf houdt er dan ook serieus rekening mee dat haar circusdebuut eindigt in een levend ezeltje prik: ‘Ik doe inderdaad mee aan de messenwerpact. Daar zie ik wel een beetje tegenop. Stel je voor dat ik een rare beweging maak…’ Continue reading