Literair Veldwerk

MiesBouwman165 Het plafond is gelig en het behang krult in de hoeken los van de muur. Het rook zoet muffig toen zij voor mij de deur naar de huiskamer opende. Een mix van Werther’s Echte en nootmuskaat vulde mijn neus. Ze vroeg of ik een kop kruidenthee wilde, en ik zei ja. Nerveus nippend aan het hete water zat ik daar, heen er weer schuivend op het hippe VT-wonen bankstel met daarboven een strak lijnenspel op canvas. Deze plotse uiting van moderniteit onthulde haar levenshouding. Dit is een vrouw die ondanks dat het allemaal wat moeizamer gaat, het idee heeft dat het hoogtepunt nog moet komen.

Nu mijn broek in een slordige prop in een hoek van de kamer ligt en ik mijn ogen sluit, voel ik het enthousiasme van een twintigjarige warm heen en weer gaan. Haar netjes geverfde haar baant zich een weg over mijn onderbuik. Niets aan wat ik zie of voel doet me vermoeden dat ik te maken heb met een 81-jarige. Niets doet vermoeden dat ik op dit moment gepijpt word door die lieve mevrouw Mies Bouwman. Het kan snel gaan. Ik kwam hier toch gewoon voor een interview? Continue reading

654613287132Economie beïnvloedt de kunst. Maar gaat dat andersom ook op? In een nieuwe reeks voor de VPRO Gids interviewt econoom en schrijver A.H.J. Dautzenberg mensen die met één voet in de kunstsector staan, met de andere in de wereld van het geld, en met het kruis ongemakkelijk bungelen boven de maar al te scherpe grenslijn.

Ze zijn dikker dan ik dacht. Haar borsten zijn duidelijk zichtbaar door haar stretchtrui. Denk niet aan de verlegen ontluikende borstknopjes van een elfjarige, maar de jetsers van een vrouw van 67 die drie kinderen heeft grootgebracht  en de kinderen van de buren ook liet meezuigen omdat ze in de oorlog heeft geleerd dat je goede melk nooit moet verspillen. Een kloeke moeder, zo niet in de letterlijke zin, dan wel in de figuurlijke. Een imago dat alleen maar wordt versterkt doordat ze tijdens het gehele interview blijft knabbelen aan plakjes gedroogde moederkoek. Continue reading

dominee_gremdaat Totale anarchie. Kent u die uitdrukking? Het Twitterdebat was niet niet bepaald een feest van de democratie. Nee, doet u ons maar de ouderwetse manier van debatteren en campagnevoeren. Wat dat betreft is er wel wat aan te merken op popi internetpoliticus Boris van der Ham (zie het volgende nummer, vanaf vrijdag verkrijgbaar bij Athenaeum), maar goede sprekers had hij wel geregeld op de Avond van de Vrijzinnigheid. Paul Haenen legt nog één keer de macht van de huidige televisiejournalistiek uit. Wat kost een brood? Weet u dat niet?

SaaiiiiiiiiiiiiiiiiiiPseudoniempjes

Recent verscheen het boek Adriaan en de anderen, over de toekomst van het koningshuis en de literaire grachtengordel. Auteur is Merel van der Gracht, een pseudoniem van ‘een bekend schrijver’, zo meldt ons de achterflap. Een telefoongesprek met uitgeverij Compaan leert ons dat het hier inderdaad moet gaan om een schrijver. Of deze schrijver een man of een vrouw is, wil de uitgeverij niet prijsgeven.
Het lijkt logisch dat de ware schrijver achter het pseudoniem al eerder bij een andere uitgever gepubliceerd heeft. Tommy Wieringa past precies in dat profiel. Want: schrijver, en: publiceerde al eerder. PC/HP De Tijd belde voor u met uitgeverij De Bezige Bij, maar kreeg de ingesprektoon te horen. Wij hebben nog tweemaal teruggebeld, maar kregen steeds dezelfde toon. Tommy Wieringa valt dus af.
Voorts belden wij met uitgeverij Prometheus. We krijgen een jonge stagiaire aan de lijn die zegt niets van het boek te weten, maar ons wel door te willen verbinden. Halverwege het doorverbinden gaat er iets mis, en wordt de lijn verbroken. Hafid Bouazza, Rosita Steenbeek en Martin Bril vallen af.
Maar wij geven niet zomaar op. Als laatste proberen we het bij uitgeverij Podium. Daar zijn ze op het moment van ons telefoontje druk bezig met lunchen. We mogen later terugbellen, maar wij laten niet met ons sollen: wij bellen later niet meer terug.

Zou Merel van der Gracht dan toch Thomas Rosenboom zijn?

Archief