121/22
Schrijvers zijn, zoals bijna iedereen weet, te verdelen in twee kampen. Je hebt schrijvers die er wel, en schrijvers die er niet uit zien alsof ze moeten poepen op de portretfoto van hun boek. Dimitri Verhulst: een poeper. Arnon Grunberg: geen poeper. Deze indeling reikt verder dan de grenzen van ons taalgebied en er zijn zelfs stereotypen in te ontdekken. Russische schrijvers kijken doorgaans alsof ze moeten poepen, en niet zo’n beetje ook. Terwijl Amerikaanse schrijvers meestal juist weer kijken alsof ze net gepoept hebben. Sinds kort kan de literaire wereld zich een poeper rijker rekenen. Literair wonderkind James Worthy.