kiezers bedanktDJ Paul Elstak op je begrafenis. Zoet fruit in warm eten. Picknicken in Bergen-Belsen. Zwanger worden van je opa. Fluiten naar gehandicapten. Willems in oranje. Meeschreeuwen bij de opera. Het zijn allen zaken die minder misplaatst zijn dan Mona Keijzer op nummer 2 op de kieslijst van het CDA. Als Mona Keijzer de belichaming is van de gewenste verjonging binnen het CDA is het wachten op het moment dat de partijtop besluit om dezelfde reden maaltijden op de bon opnieuw in te voeren en slechts nog droge sherry te schenken op partijcongressen.

In principe is er helemaal niets mis met het CDA. Behalve dat de parlementariërs ruiken naar muf tapijt en de standpunten van de partij net zo hip zijn als een kunstheup, kent de partij weinig stuitende ideeën. De familie als hoeksteen van de samenleving, de christelijke normen en waarden, daar is weinig mis mee. Het is het imago dat de voormalige zeteltijger tegenzit. Het CDA heeft namelijk een flink aantal rotte appels. Neem Maxime Verhagen, tot voor kort de man waar het allemaal om draaide. Maxime wordt door de gemiddelde Nederlander nét boven Meinout Rost van Tonningen gewaardeerd op de sympathieschaal van Boomsma. Of Balkenende, die sinds zijn aftreden als premier bij Ernst & Young aan de slag is gegaan, een bedrijf net zo spannend als de Paralympics. De peilingen kelderden, de roep om vernieuwing werd luider. Er moest iemand komen die een nieuw gezicht aan de oude partij kon geven. Een gezicht waar de plooien nog niet als hooggebergten in gekerfd staan. En daar was ze: Mona Keijzer, de friste wind van de partij, een ex-wethouder, rechtstreeks uit het Anton Pieckachtige Purmerend. Een relatief jonge vrouw, uit de hoge hoed getoverd bij afwezigheid van iemand met charme, charisma of een minder lang gezicht.

Mona Keijzer trad op de voorgrond nadat ze zich kandidaat had gesteld om lijsttrekker te worden van het CDA. De achterban durfde het uiteindelijk niet aan, ze werd tweede. Maar binnen de partij was Mona’s ster rijzende. Ze kreeg haar eigen team en campagnestrategie, Mona was degene die de jonge kiezer terug naar het CDA moest halen.‘Team Mona’ heette het. Of het kwam door dat toetjesmerk of haar uitstraling, plots had ik zin in griesmeelpudding.

Naast een paar partijprominenten, steunde ook Yvonne van Gennip de kandidatuur van Mona Keijzer, meldt de website van Mona Keijzer trots. Het maakte opnieuw duidelijk dat de partij een klein actualiteitsprobleempje heeft: bij gebrek aan steun van sporters die de afgelopen twintig jaar hebben gepresteerd op een groot evenement wordt iemand van vroeger van stal gehaald. Als zelfs die Epkeknul geen sympathie voor je wil uitspreken doe je echt iets fout.

Vanaf daar ging het vaker mis. Mona Keijzer was op Lowlands, een mieters hip evenement zo werd haar verteld, waar ze een speech hield voor het festivalpubliek. Halbe Zijlstra was er ook, maar die had wel een benul van waar hij zich bevond en speelde daar op in: een tent vol linkse mensen. Halbe koos frontaal de aanval, in tegenstelling tot Mona, die zonder op te kijken begon met: ‘Nederland is een prachtland’. 34 graden, twee dagen niet gedoucht, nog nastuiterend van de pillen, ze miste even waar het publiek op zat te wachten. Mona is nog minder wendbaar dan Jetta Klijnsma op een racefiets.

Het is niet dat Mona het niet probeert met al die moderne media voor de moderne mens. Mona Keijzer twittert er op los. Rond het uitkomen van deze uitgave zal ze de 10.000 tweets gepasseerd zijn. Haar Twitterprofiel: Moeder van zonen. Lief. Logisch ook. Minder logisch was geweest: Moeder van een roedel gemzen, hoewel dat wel veel zou verklaren aangaande dat lange gezicht. Erg succesvol twittert ze niet: zelfs Renske Leijten, de tot op de verkiezingsavond onzichtbare nummer twee van de SP heeft meer volgers dan Mona Keijzer, terwijl Mona toch praktisch non-stop op tv is geweest.

Afgelopen woensdag was daar de voorlopige apotheose van Mona’s politieke carriere: de verkiezingsavond. Duidelijk moest worden in welke mate ze er in geslaagd was de partij een nieuw elan te geven. En verhip, het leek wel of ze een klinkende verkiezingsoverwinning had behaald en kreeg bijval. De twinkelende ogen van Van Haersma Buma, Liesbeth Spies die meldt dat het allemaal nog veel erger had gekund. Dat het CDA ‘van ver is gekomen’ de weg naar boven is ingezet. Dat het CDA een nieuwe koers heeft aangenomen. Het is anders. Het CDA is weggevaagd en met Mona Keijzer heeft het CDA een oud wijf in een iets jonger lijf. Ook ná de verkiezingen is een stem op het CDA er een voor het Nederland van de jaren’50, het Nederland dat de PVV al jaren wil, het Nederland dat nooit heeft bestaan. Daar helpt geen enkel Twitteraccount aan mee.

LvdG

Archief