Basisbeurs al aangevraagd? En de eerste maand direct overgemaakt aan Commissie Intree? Om met zelfbetaald bier in het park te zitten en vol ontzag te luisteren naar een verhaal van uw intreepapa over de nagenoeg bewusteloze corpsstudente waarmee hij in bed belandde? Hoe dan ook: u heeft er zin in. Na thuis nog een tweede keer uw tanden te hebben gepoetst, voor de zekerheid een fles Axe in uw rugzak te hebben gesmeten en het voor de eindexamenreis door mama stiekem in uw portemonnee gestopte condoom te hebben gecontroleerd, bent u overal op voorbereid. Met het enthousiasme van een tienerjongen die net uit een kelder in Ruinerwold is geklommen en idem sociale vaardigheden heeft u bij de registratie op Roeterseiland zelfs naar de studie van het meisje voor u durven vragen. U weet het zeker, in Amsterdam gaat u aan een groots en meeslepend leven bouwen.
Daarin kunnen wij u alvast teleurstellen, want van die toekomst komt voorlopig niets terecht. Net als alle andere provinciaalse inheemsen begrijpt u niets van de voodoo die op Science Park wordt bedreven en vertrekt u dus over vier jaar van de universiteit met een brede interdisciplinaire master en een doodlopende carrière bij een ‘ideële stichting’, waarvan u uw vrienden verzekert dat u zo uw ziel niet hoeft te verkopen aan een multinational en dat u sowieso geen hypotheek wilde. Voordat het zover is, is de leukste tijd van uw leven er niet minder deprimerend om. Uw woning staat in een buurt waar u niet dood gevonden wilt worden, maar dat wel wordt, omdat het tijdelijke studentencomplex is opgetrokken uit onblusbare zeecontainers van de Fremantle Highway. Tijdens college-uren blijkt dat ‘volledig fysiek’ onderwijs vooral betekent dat uw cijfers afhangen van de hoeveelheid lichamelijk contact met de professor. En juist wanneer u tevreden terugkijkt op een jaar als commissaris bar worden uw irritantste PJO-kennissen stuk voor stuk de Tweede Kamer ingestemd.
Nu kunt u erin berusten dat u een achttienjarige stilgeboorte bent. Dat studeren aan uw alma mater even geestverruimend is als het snuiven van gevriesdroogde moederkoek. Of misschien wilt u, gezien u voorbij de porno in de inhoudsopgave al vierhonderd woorden diep in het eerste de beste artikel zit, iets dat wij alleen maar kunnen interpreteren als een wanhopige schreeuw om hulp, leven en zoekt u de nooduitgang. Dan bent u bij het blad dat u nu in handen heeft aan het juiste adres. Propria Cures: PC voor vrienden, PC voor vijanden. Aangenaam. Sinds 1890 het enige en dus oudste literair-satirische studentenblad. Al 134 jaar een veilige haven voor studenten die vinden dat Doortje Smithuijsen een kech is, in een zee van mensen die denken dat ‘kech’ de verleden tijd van ‘kuch’ is. Al 134 jaar in dappere strijd tegen humbug, raddraaiers en alles dat onnodig wordt opgeblazen. Joost Zwagerman, Harry Mulisch of burgerdoelen in Oekraïne bijvoorbeeld. PC is, in het kort, de thermobarische raket op het bastion van de middelmaat en wij komen u uit uw lijden verlossen.
Dat zeggen we niet zomaar. Niet in de laatste plaats omdat alles in dit blad waar is. En niet in de eerste plaats omdat PC al decennia iedere door het CPNB de top 50 ingehesen bibberende idioot met de grond gelijk maakt. Als u in de tweede gewoon was overgegaan had u in de vorige jaargang kunnen lezen dat Koen Haegens een ‘kinderoncoloog, een kind met kanker, de ouders van een kind met kanker en kinderkanker’ is, Klaas Dijkhoff ‘precies dik genoeg om rennend geen bedreiging te vormen’, Raoul de Jong de ‘eerste zwarte man die aan blackface doet’ omdat hij ‘praat alsof hij het Barleaus heeft ingeslikt’ en Jan van Mersbergen ‘een man met een harddrive vol horse cock fetish porn’. Natuurlijk behoorlijk ‘toxisch’ allemaal, maar dan hebben we het nog niet gehad over de ladingen giftig industrieel afval die onze oud-redacteuren over de bodemdieren van de Nederlandse letteren hebben uitgestort.
Want, laten we wel wezen, u zal niet de eerste zijn die toevlucht zoekt bij PC. Tijdens hun studie hebben oud-redacteuren Godfried Bomans, Mensje van Keulen, Hugo Brandt Corstius, Hella Haasse, Henk Spaan, Vic van de Reijt, Jan Jacob Slauerhoff, Ulli Jessurun d’Oliveira, Erik van Muiswinkel, Arie Storm, Melle Maré, Nina Polak en Tessa Sparreboom het als hun opdracht gezien met een tank zenuwgas het publiek debat aan te vliegen. Oud-redacteur Frits Bolkestein nam die opdracht letterlijk en ging met mosterdgas de Koerden te lijf. Theodor Holman had geen hulpmiddelen nodig om Renate Rubinstein MS te bezorgen en Beau van Erven Dorens toonde zich bekwaam in biologische oorlogsvoering toen hij tijdens zijn redactietijd op het Boekenbal van het balkon van de Stadsschouwburg besloot te zeiken.
Ja, het Boekenbal, daar moeten we het inderdaad over hebben. Tussen het schrijven van de necrologieën van literaire slachtoffers door is het leven van de PC-redactie namelijk glamoureuzer dan een diamantmijn in Dubai en wilder dan het rollenspel van W.A. en Máxima. Op boekpresentaties worden humidors en wijnkelders van inhoud ontdaan en het auteursportret van Lale Gül verduisterd. Schouwburgen geïnfiltreerd en Boekenballen met het keukenpersoneel bestormd. Tijdens de Libris uitreiking springt Tommy Wieringa wanneer wij dat bevelen in de Amstel en staat Rob van Essen zijn cheque af. Wij zijn de nachtmerrie van perswoordvoerders en de natte droom van redactiestagiaires. Er wordt gefluisterd wanneer wij arriveren en geschreeuwd wanneer wij vertrekken.
Dus. Blijft u de rest van uw academische loopbaan naar de deur staren om tot in minutieus detail uw betekenisvolle en heldhaftige dood aan de hand van een gedesillusioneerde schutter denkbeeldig uit te stippelen? Bedankt u, om later alsnog te komen bedelen om een redacteurszetel, zoals W.F. Hermans, Hans Kazàn, Gerrit Komrij, Gerard en Karel van het Reve deden? Of pakt u zelf de wapens op? Het is aan u. Abonneer u. Lees de Cursus PC-redacteur. Wordt een Grote. Of niet.
de redactie